අපවිත්ර දේ පවිත්ර දෙයින් වෙන් කිරීමට උගැන්වීමට ඉවහල් වන නීති වේ.”
ඒවා පවිත්ර කොයි විටද අපවිත්ර කොයි විටදැයි ඉගැන්වීමට ව්යවස්ථාව මේය. කුෂ්ඨය පිළිබඳ ව්යවස්ථාව මේයයි කීසේක.
මෙයට සමිඳාණන් වහන්සේ මෙසේ පිළිතුරු දුන් සේක: “නුඹ ආපසු ආවොත් මම නුඹ නැවත පිළිගන්නෙමි. නුඹ ද මා ඉදිරියේ සිටින්නෙහි ය. නුඹ නොවටින දේ නොව, අගනා දේ කතා කරන්නෙහි නම්, නුඹ මාගේ මුඛය මෙන් වන්නෙහි ය. එවිට සෙනඟ නුඹ වෙත හැරී එනු ඇත. ඔවුන් වෙත යන්න නුඹට වුවමනාවක් නොවනු ඇත.
“කැප දෙය සහ අකැප දෙය අතර තිබෙන වෙනස ඔව්හු මාගේ සෙනඟට පෙන්වා, අපවිත්ර දෙය සහ පවිත්ර දෙය අතරෙන් තිබෙන වෙනස ඔවුන්ට දන්වත් වා.
නුඹ කැප කළ දේවලින් අකැප දේ ද සම්මත පරිදි අපවිත්ර දෙයින් පවිත්ර දේ ද වෙන් කළ යුතු ය.
මෙය වනාහි ලෝම වස්ත්ර වේවා, වියූ හණ හෝ ලෝම හෝ පිළි වේවා, හම් පිළි හෝ වේවා, ඒවායේ පවිත්ර අපවිත්රතාව ප්රකාශ කිරීමට අදාළ වන නීතිය වේ.”
ඉදිමුමක්, තඩිස්සියක් හා පැල්ලමක් පිළිබඳ ව ද ඒවා කෙරෙහි බලපාන
සමිඳාණන් වහන්සේ මෝසෙස් හා ආරොන් අමතමින්,
“බෝවෙන චර්ම රෝගයක් සම්බන්ධයෙන් ලෙවී ජාතික පූජකවරුන් ඔබට උගන්වන සියල්ල හරියාකාර ඉටු කිරීමට සැලකිල්ල දැක්විය යුතු ය. මා ඔවුන්ට අණ දුන් ප්රකාර ඔබ ඒවා පිළිපැදීමට වගබලාගත යුතු ය.