41 पवित्रस्थानस्य विषये बाइबिलस्य श्लोकाः

पवित्रस्थानं तत् द्विधा विभक्तस्य मन्दिरस्य भागः आसीत् - पवित्रस्थानं, परमपवित्रस्थानं च। प्रतिदिनं पुरोहिताः पवित्रस्थाने प्रविश्य ईश्वरपूजां कुर्वन्ति स्म। अन्येषां कृते तत् निषिद्धम् आसीत्, यतः अपवित्रः प्रविश्य मृत्युं व्रजेत्।

ईश्वरः स्वकरुणा प्रेम्णा च सदैव मनुष्यैः सह सम्बन्धं कामयते। पूर्वं वयं स्वपापैः दुष्टकर्माभिः च तस्य सान्निध्यात् विलगिताः आसम्। इदानीं तु यीशुख्रीष्टः, महापुरोहितः, स्वप्रजायाः पापानां कृते एकवारमेव बलिदानं कृतवान्।

अतः पवित्रस्थानं आवरणं विदीर्णम्, अधुना स्वर्गस्थपितुः समीपं गत्वा तस्य महिमानं पूजयितुं न किमपि विघ्नम् अस्ति। अस्माकं तारकस्य बलिदानात् पूर्वं पवित्रस्थानप्रवेशः अशक्यः आसीत्। इदानीं तु अस्माकं सौभाग्यम् अस्ति यत् वयं तस्मिन् पवित्रस्थाने वसामः, कल्पवृक्षस्य रक्तेन पापेभ्यः शुद्धाः भवामः।

सर्वैः सह शान्त्या पवित्रतया च जीवितुं यत्नं कुर्मः, यतः पवित्रतां विना कश्चित् ईश्वरं न द्रक्ष्यति (इब्रीयानाम् १२.१४)। प्रिये तारक, तव सान्निध्यसुखं प्राप्तुं शक्नुमः, तस्मै धन्यवादान्।

ततो मन्दिरस्य विच्छेदवसनम् ऊर्द्व्वादधो यावत् छिद्यमानं द्विधाभवत्,

इत्यनेन पवित्र आत्मा यत् ज्ञापयति तदिदं तत् प्रथमं दूष्यं यावत् तिष्ठति तावत् महापवित्रस्थानगामी पन्था अप्रकाशितस्तिष्ठति।

तत्पश्चाद् द्वितीयायास्तिरष्करिण्या अभ्यन्तरे ऽतिपवित्रस्थानमितिनामकं कोष्ठमासीत्, तत्र च सुवर्णमयो धूपाधारः परितः सुवर्णमण्डिता नियममञ्जूषा चासीत् तन्मध्ये मान्नायाः सुवर्णघटो हारोणस्य मञ्जरितदण्डस्तक्षितौ नियमप्रस्तरौ,

तदा मन्दिरस्य जवनिकोर्द्व्वादधःर्य्यन्ता विदीर्णा द्विखण्डाभूत्।

मन्दिरस्य यवनिका च छिद्यमाना द्विधा बभूव।

सा प्रत्याशास्माकं मनोनौकाया अचलो लङ्गरो भूत्वा विच्छेदकवस्त्रस्याभ्यन्तरं प्रविष्टा। अनन्तकालस्थायिविचाराज्ञा चैतैः पुनर्भित्तिमूलं न स्थापयन्तः ख्रीष्टविषयकं प्रथमोपदेशं पश्चात्कृत्य सिद्धिं यावद् अग्रसरा भवाम। तत्रैवास्माकम् अग्रसरो यीशुः प्रविश्य मल्कीषेदकः श्रेण्यां नित्यस्थायी याजकोऽभवत्।

तत्पश्चाद् द्वितीयायास्तिरष्करिण्या अभ्यन्तरे ऽतिपवित्रस्थानमितिनामकं कोष्ठमासीत्, तत्र च सुवर्णमयो धूपाधारः परितः सुवर्णमण्डिता नियममञ्जूषा चासीत् तन्मध्ये मान्नायाः सुवर्णघटो हारोणस्य मञ्जरितदण्डस्तक्षितौ नियमप्रस्तरौ, तदुपरि च करुणासने छायाकारिणौ तेजोमयौ किरूबावास्ताम्, एतेषां विशेषवृत्तान्तकथनाय नायं समयः।

किन्तु द्वितीयं कोष्ठं प्रतिवर्षम् एककृत्व एकाकिना महायाजकेन प्रविश्यते किन्त्वात्मनिमित्तं लोकानाम् अज्ञानकृतपापानाञ्च निमित्तम् उत्सर्ज्जनीयं रुधिरम् अनादाय तेन न प्रविश्यते।

अपरं भाविमङ्गलानां महायाजकः ख्रीष्ट उपस्थायाहस्तनिर्म्मितेनार्थत एतत्सृष्टे र्बहिर्भूतेन श्रेष्ठेन सिद्धेन च दूष्येण गत्वा छागानां गोवत्सानां वा रुधिरम् अनादाय स्वीयरुधिरम् आदायैककृत्व एव महापवित्रस्थानं प्रविश्यानन्तकालिकां मुक्तिं प्राप्तवान्।

यतः ख्रीष्टः सत्यपवित्रस्थानस्य दृष्टान्तरूपं हस्तकृतं पवित्रस्थानं न प्रविष्टवान् किन्त्वस्मन्निमित्तम् इदानीम् ईश्वरस्य साक्षाद् उपस्थातुं स्वर्गमेव प्रविष्टः।

अतो हे भ्रातरः, यीशो रुधिरेण पवित्रस्थानप्रवेशायास्माकम् उत्साहो भवति, यद्यशक्ष्यत् तर्हि तेषां बलीनां दानं किं न न्यवर्त्तिष्यत? यतः सेवाकारिष्वेककृत्वः पवित्रीभूतेषु तेषां कोऽपि पापबोधः पुन र्नाभविष्यत्। यतः सोऽस्मदर्थं तिरस्करिण्यार्थतः स्वशरीरेण नवीनं जीवनयुक्तञ्चैकं पन्थानं निर्म्मितवान्,

अतो हेतोरस्माभिः सरलान्तःकरणै र्दृढविश्वासैः पापबोधात् प्रक्षालितमनोभि र्निर्म्मलजले स्नातशरीरैश्चेश्वरम् उपागत्य प्रत्याशायाः प्रतिज्ञा निश्चला धारयितव्या।

अनन्तरम् ईश्वरस्य स्वर्गस्थमन्दिरस्य द्वारं मुक्तं तन्मन्दिरमध्ये च नियममञ्जूषा दृश्याभवत्, तेन तडितो रवाः स्तनितानि भूमिकम्पो गुरुतरशिलावृष्टिश्चैतानि समभवन्।

ईश्वरस्य प्रार्थना