Alla ye niilamaa feŋo bee le kasaara, meŋ bee be bankoo kaŋ: hadamadiŋolu niŋ daafeŋolu, aniŋ kuruntu feŋolu, aniŋ kunoolu. Ì bee le kasaarata ka bo duniyaa kono. Nuha dammaa le tuta jee, aniŋ mennu be a fee kuluŋo kono.
Ì be a fo la le ko, “Ì ye m fadi le, bari m maŋ barama! Ì ye n lipa le, bari a maŋ duŋ n na! Muŋ tuma le n ñaa be yele la, fo n si taa doloo doo ñini?”
Bari niŋ i ko, “Hee, ntolu maŋ ñiŋ loŋ!” Fo meŋ ka sondomoo la kuwo kisikisi, maŋ i la kuwo loŋ baŋ? Fo ate meŋ ka i la baluwo kanta, maŋ a loŋ baŋ? Fo a te moo-wo-moo joo la a la baaroo la?
Wo le ye a tinna a ye a la kamfaa jindi ì kaŋ kendeke, ka koleyaa taki keloo kono. A la kamfaa jawuyaata le ko dimbaa, bari hani wo, ì maŋ a fahaamu, a ye ì jani le, bari ì maŋ a muta feŋ ti.
Kabiriŋ Yeesu be siiriŋ Olifu Konkoo kaŋ, saayiboolu naata a kaŋ suturoo kono. Ì ye a ñininkaa ko, “A fo ǹ ye, ñiŋ kuwolu be ke la waati jumaa le la. Muŋ ne be ke la ite la naa waatoo niŋ duniyaa labaŋo taamanseeroo ti?”
Wo koolaa le Moo Dinkewo taamanseeroo be finti la saŋo santo. Wo to le duniyaa bankoolu bee be woosii la, aduŋ ì be Moo Dinkewo je la naa kaŋ ka bo saŋo santo minaayoolu kono, a niŋ a la sembe baa niŋ kallankeeyaa*.
Ì be i kasaara la le, i niŋ i diŋolu mennu be i fee. Ì te hani bere kiliŋ tu la laariŋ ñoo kaŋ, kaatu i maŋ a suutee, Alla la kiisoo naata i kaŋ waatoo meŋ na nuŋ.”
Ì ye ì ñaa laa ñiŋ tooñaa kaŋ tawunteeyaa kono ko, jamaani jaŋ koomanto, saŋ fatoolu sotota ka bo niŋ Alla la kumoo le la, aniŋ duniyaa daata jiyo le la, bankoo bota jiyo le kono.