26 Jesús chabe mamábioye tbojáninÿe, y chabe juachacna chë Jesusbe bonshana uatsjendayá yojtsemna. Chora chabe mamá tbojaniyana: “Mama, chents̈e acbe uaquiñá entsemna ca.”
Canÿe uatsjendayá, chë Jesús puerte ibnabobonshaná, Jesusbe juachaca inatbemana.
As, Jesús tbojanjuá: —Mama, ¿ndáyeca chca ats̈e s̈cojtsatsá? Ats̈be ora cabá ndoñe ntjoshjanguana ca.
Asna, tojëftsanótjajo y tojána chë Simón Pedro y chë inÿe uatsjendayá, ndábioye Jesús ts̈a ibnabobonshana ibojtsemnoye. Chora tojanë́yana: “Bëngbe Utabnabe cuerpo chë cuevëshents̈ana tmojtsámbañe y ndayents̈e tmotsejájoma ndoñe queftsátstats̈ëmbo ca.”
Pedro tojesanenostëts̈antjes̈é y tojáninÿe, Jesusbe bonshana uatsjendayá ústonoye yojtsaye. Cha enjamna chë monjansá ora, Jesús cabá ndóbana ora, chë Jesúsbioye más tonjanosjoná y tbonjantjá: “Bëngbe Utabná, ¿nda chë boshjuaná yochtsemna ca?”
Mua endmëna chë uatsjendayá; cha entsichamo quem soyënga ndegombre yojamnama, y camuá quem librë́s̈añe lempe tonjuábema. Y bënga mondë́tats̈ëmbo cha ndegombre soye endóyebuambnama.
As chë Jesusbe bonshana uatsjendayá, Pédrëbioye tbojaniyana: “¡Bëngbe Utabná entsemna ca!” Simón Pedro chca soye tojanuena y cachora ents̈ayá tojtaníchëtjo, er nduichëtjoná yojtsemna, y chë béjayoye tojanoshbuets̈e.