4 Y ats̈e puerte sënjánenobos̈achna, er ndocná ntjónÿnana merecido buajoná chë uándmanana tsbuanácha chautë́fjonama, ni chauinÿama.
Chents̈ana mo otjenayoquëcá sënjáninÿe. Sënjanrrepará y sënjáninÿe celoca canÿe bës̈ás̈a enjétsatëfjna, y chë natsana sënjanuena oyebuambnayana, chë enjamna mo canÿe trompetë́fjua cuafjuajatëtcá, mënts̈á s̈onjétsatsaye: “Moye más̈ëngo, ats̈e cbochanjinÿinÿiye nts̈amo más chcoye yochjopasacá ca.”
Pero, ni celoca, ni quem luarents̈e, ni quem luarents̈a jashenoye, ndocná quenjatsmëna obenánaca chë uándmanana tsbuanácha jutë́fjonama, ni juinÿama.
Pero canÿa chë bëtsëjemënguents̈á s̈onjaniyana: “Ndoñe más matenóbos̈achena; mouena, chë Judabe pamillents̈á, León ca uabobainá, mando y obenana bétsebomnama, chë rey Davídbents̈ana Ents̈á, tonjayënjaná; cha entsobena chë uándmanana tsbuanácha jutë́fjonama, y chë canÿsëfta sellënga jutsë́cama ca.”