19 پدا جُستَ کنان: ”اِسراییل سرپد نبوتگ؟“ ائولا، موسّا چه هُدائے کئولا گوَشیت: ”من شمارا هما مردمانی هَسَدّیگَ کنان که کئومے نهاَنت؛ شمارا گۆن ناسرپدێن کئومے هِژمناکَ کنان.“
بله نون جُستَ کنان: ”آیان نهاِشکتگ؟“ اَلّم اِشکتگِش، پرچا که: ”آیانی تئوار سجّهێن دنیایا شتگ و آیانی هبر جهانئے گُڈّی مرز و سیمسران سر بوتگاَنت.“
گڑا جُستَ کنان، آیان اَنچُش ٹَگل وارتگ که بکپنت و پدا پاد آتک مکننت؟ هچبر! آیانی ٹَگل ورگئے سئوَبا رَکّگ په دَرکئومان آتکگ تان اِسراییلیانی هَسَدّ پاد بیئیت.
په اے اُمێتا که وتی جندئے مردمان هَسَدّیگ بکنان و اے پئیما چه آیان لهتێنا برَکّێنان.
هُدایا پمێشکا چُش کرت تان مرۆچیگێن وهدا پێش بداریت که آ، آدل اِنت و هما کَسا پاک و پَلگارَ کنت که ایسّائے سرا باورمندَ بیت.
یکّ وهدے ما هم بےاَگل و ناپرمان و گُمراه بوتگێن و هر پئیمێن بدێن واهگ و هئوا و هئوَسانی گلام بوتگێن. ما وتی زند بدکاری و هسدّئے تها گوازێنتگ. نَپرتئے هکدار بوتگێن و ما گۆن یکدومیا نَپرت کُرتگ.
پێسرا شما کئومے نهاتێت بله انّون هُدائے کئوم اێت. پێسرا شمارا هُدائے رهمت نرَستگاَت بله انّون آییئے رهمت شمارا گۆن اِنت.