7 همینچک که وتا شان و شئوکتی داتگ و ائیش و نۆشئے تها زِندی گْوازێنتگ، نون همینچک اَزابی بدئیێت، چێا که وتی دلا گوَشتگی: ’من مَلکهے آن و تَهتئے سرا نِشتگان، جنۆزامے نهآن و هچبر پُرسَ نگندان.‘
وتی دلا گوَشیت: ”هچبر چه وتی جاها سُرێنگ و جُمبێنگَ نبان نَسلانی نَسل چه کزا و بلاهان دورَ بان.“
بادشاهانی جنک تئیی گرانازێن مهمان اَنت، تئیی راستێن نێمگا، مَلکه گۆن اُپیرئے تلاهانی سینگارا اۆشتاتگ.
کَسترێن جنۆزامانی نامان هئوار مکنێت، چێا که وهدے آیانی جسمی واهگ هما وپائے سرا که گۆن مَسیها هستاِنتِش، بالادستَ بنت، آ سور و سانگ کنگَ لۆٹنت.
چێا که سجّهێن کئومان آییئے زنائے مَست کنۆکێن شراب وارتگ. جهانئے بادشاهان گۆن آییا زنا کرتگ و دنیائے سئوداگر چه آییئے زیادهێن ائیش و آسودگیان هستۆمند بوتگاَنت.
زمینئے بادشاهان که گۆن بابِلئے شهرا زِنا کرتگ و ائیش و نۆشئے زندِش گْوازێنتگ، وهدے آییئے سُچگئے دوتّانَ گندنت، په آییا گرێونت و پُرسیگَ بنت.