24 منی مِهر و وپاداری آییئے همراهَ بنت و منی ناما آییئے کانٹ بُرزادَ بیت.
هُداوند ترا سکّی و سۆریانی رۆچا پَسّئو بدئیات، آکوبئے هُدائے نام ترا نگهپان بات.
تئیی سۆب و پێرۆزیا گۆن شادمانی کوکّار بکنێن و وتی بئیرکا تئیی نامئے سرا بُرزاد بچنڈێنێن. هُداوند تئیی سجّهێن دَزبندیان پوره و سَرجم بکنات.
هُدائے بارگاها تان اَبد شاهی تهتا بنندات، وتی مِهر و وپاداریا آییئے نگهپان کن.
وتی مِهرا تان اَبد آییئے همراهَ کنان و گۆن آییا وتی اَهد و کَرارا مُهرَ داران.
بله آییئے دۆست دارگا بسَّ نکنان و گۆن آییا وتی کرتگێن کئولا نپرۆشان.
هُداوندَ گوَشیت: ”آ که منا دۆستَ داریت آییا نجاتَ دئیان و هماییئے پُشت و پناهَ بان که منی ناما زانت.
اے راست اِنت که شَریَت چه موسّائے وسیلها بَکشگ بوتگ، بله رهمت و راستی چه ایسّا مَسیهئے وسیلها آتک.
من چه اِد و رند جهانا نمانان. اے مردم اَنگت جهانا ماننت و من تئیی کِرّا کایان. او پاکێن پت! گۆن وتی هما نامئے زۆرا که تئو منا داتگ، اِشانی نِگهپانیا بکن که اے یکّ ببنت، هما پئیما که من و تئو یکّ اێن.
من تئیی نام په آیان پَجّارێنت و اَنگت هم پَجّارێنانی، تانکه هما مِهر که ترا په من هستاِنت، آیانی دل و درونا ببیت و من هم آیانی دل و درونا ببان.“
من تئیی نام په همایان پَجّارێنت که تئو چه جهانا گچێن کرتگ و منا داتگاَنت. اے مردم تئیی بوتگاَنت و تئو منا داتگاَنت. اِشان تئیی هبر زرتگ.