2 چیا که بُرزێن اَرشئے هُداوند باکَمال اِنت، سجّهێن جهانئے مزنێن بادشاه.
تئیی باکَمالێن کارانی زۆراوری هَمُک زبانئے سرا اِنت و من تئیی مزنێن کارانی جارا جنان.
چیا که هُدا سجّهێن جهانئے بادشاه اِنت، آییا گۆن شئیرے بنازێنێت.
گۆن وتی باکمالێن کاران، مارا په اَدل و اِنساپ پسّئوَ دئیئے. او مئے رَکّێنۆکێن هُدا! زمینئے چار کُنڈ و دوردستترێن دریایانی اُمێت گۆن تئو اِنت.
او هُدا! تئو وتی پاکێن جاگها باکَمال ائے، اِسراییلئے هُدا وتی کئوما زۆر و واکَ بکشیت. هُدایا ستا و سنا بات.
آ هاکمانی گرورانَ پرۆشیت، زمینئے بادشاه چه آییا تُرسنت.
که هُداوند مزنشانێن هُدا اِنت، سجّهێن ”هُدایانی“ مسترێن بادشاه.
تئیی مزن و باکَمالێن ناما ستا کناتنت، هُداوند پاک اِنت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”آسمان و زمینئے سجّهێن زۆر و واک منی دستا دئیگ بوتگ.