زَبور 119:77 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷⁷ تئیی رهمت منا سَر باتنت تان زندگ بمانان، که تئیی شَریَت منی شادمانی اِنت.

زَبور 119:77 Mawu Ofanana

زَبور 1:2

هما که واهگی گۆن هُداوندئے تالیما اِنت و رۆچ و شپ آییئے تالیمئے سرا پِکرَ کنت.

زَبور 119:16

چه تئیی هُکمان شادمانَ بان و تئیی هبرا نشمۆشان.

زَبور 119:17

وتی هزمتکارئے سرا مهربان بئے تانکه زندگ بمانان و تئیی هبرئے پرمانبرداریا بکنان.

زَبور 119:174

او هُداوند! په هما نجاتا تلوَسَگا آن که چه تئیی نێمگا اِنت و تئیی شَریَت منی شادمانی اِنت.

زَبور 119:24

تئیی پرمان منی شادمانی اَنت، په من سۆج و سَلاه اَنت.

زَبور 119:41

تئیی مِهر منا سَر بات، او هُداوند، و هما نجات هم که تئو کئول کرتگ.

زَبور 119:47

چه تئیی هُکمان شادمان آن، که منا دۆست اَنت.

دانیال 9:18

او منی هُدا! وتی دلگۆشا گۆن ما کن و گۆش دار، چمّان شانک دئے و مئے و اے شهرئے تباهیا بچار که اے شهر چه تئیی ناما پَجّاه آرگَ بیت. چێا که ما وتی پهرێزکاریئے سئوَبا چه تئو دزبندیَ نکنێن، تئیی مزنێن رهمتئے سئوَبا دزبندیَ کنێن.