64 زمین چه تئیی مِهرا پُرّ اِنت، او هُداوند! وتی هُکمان منا سۆج دئے.
تئو چه وتی بُرزی بان و بارگاها کۆهان آپَ دئیئے و زمین چه تئیی کارانی بر و سَمَرا سێرَ بیت.
ترا ستا بات، او هُداوند! وتی هُکمان منا سۆج دئے.
من ترا وتی راهانی هال دات و تئو منا پَسّئو دات. نون منا وتی هُکمان سۆج دئے.
هُداوند گۆن سجّهێنان نێک اِنت و وتی سجّهێن اَڈّ کرتگێنانی سرا رهمَ کنت.
او هُداوند! وتی راها منا سۆج دئے، دژمنانی سئوَبا منا راست و تچکێن راها رهشۆن بئے.
آییا اَدل و راستی دۆستَ بیت، زمین چه آییئے مِهرا پُرّ اِنت.
منی جُگا بَڈّا کنێت، چه من هێل بگرێت، که من نَرمدل و بێکِبر آن. گڑا شمارا آرام و آسودگیَ رَسیت.