زَبور 119:63 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁶³ من هما سجّهێنانی سنگت آن که تئیی تُرس آیانی دلا اِنت، هما مردمانی که تئیی رهبندانی رَندگیریا کننت.

زَبور 119:63 Mawu Ofanana

زَبور 101:6

منی چمّ زمینئے سرا وپادارێن مردم شۆهازَ کننت تانکه گۆن من جَهمنند ببنت، هما کَس منی هزمتکار بوتَ کنت که په بێمئیاریَ گَردیت.

زَبور 119:115

چه من دور ببێت، او بدکاران، که من وتی هُدائے هُکمانی رَندگیریا بکنان.

زَبور 119:79

هرکَس که چه تئو تُرسیت دێم په من بیایات، هما مردم که تئیی پرمانان سرپدَ بنت.

زَبور 122:8

وتی برات و سنگتانی هاترا گوَشان: ”ترا سُهل و اێمنی سر بات.“

زَبور 142:7

منا چه کئیدا در کن که تئیی ناما بنازێنان. گڑا پهرێزکار منی چپّ و چاگردا مُچَّ بنت که تئو په من نێکیَ کنئے.

زَبور 16:3

آ پاک و پَلگارتگێن که زمینا اَنت، هما شَرَپمند اَنت که منی سجّهێن شادمانی همایانی سئوَبا اِنت.

یوهَنّائے ائولی کاگد 1:3

آ چیزّ که ما دیستگ و اِشکتگ شمارا گوَشێن تانکه گۆن ما همدل و همسِتک ببێت. مئے همدلی و همسِتکی، گۆن پت و آییئے چُکّ ایسّا مَسیها اِنت.

یوهَنّائے ائولی کاگد 3:14

ما زانێن که چه مرکا گوَستگ و په زِندمانا رَستگێن، چێا که گۆن وتی براتان مِهرَ کنێن. هرکَس که مِهرَ نکنت، مرکئے ساهگا مانیت.