زَبور 119:58 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁵⁸ په دل و سِتک تئیی چِهرگئے شۆهازا بوتگان، منی سرا هما پئیما مهربان بئے که کئولِت کرتگ.

زَبور 119:58 Mawu Ofanana

زَبور 119:10

ترا په سِتک و دل شۆهازَ کنان، منا مئیل که تئیی هُکمانی راها یله بکنان.

زَبور 119:145

او هُداوند! په دل و سِتک تئوارَ کنان، پَسّئو بدئے و من تئیی هُکمانی رَندگیریا کنان.

زَبور 119:170

منی نالَگ ترا سر بات، وتی کئولئے هسابا منا برَکّێن.

زَبور 119:41

تئیی مِهر منا سَر بات، او هُداوند، و هما نجات هم که تئو کئول کرتگ.

زَبور 119:65

په وتی هزمتکارا مهربان بوتگئے، هما پئیما که تئو کئول کرتگ‌اَت، او هُداوند!

زَبور 119:76

تئیی مِهر منی تسلّا بات، هما پئیما که تئو گۆن وتی هزمتکارا کئول کرتگ.

زَبور 138:2

دێم په تئیی پاکێن پرستشگاها کۆنڈانَ کپان و تئیی ناما نازێنان په تئیی مِهر و وپاداریا که تئو وتی نام و وتی مُهرێن اَهد و کَرار چه سجّهێن چیزّان گێشتر مزنی بَکشاتگ.

زَبور 27:8

تئو گوَشتگ: ”منی چِهرگئے شۆهازا ببئے.“ دلَ گوَشیت: ”هُداوندا! تئیی چِهرگئے شۆهازا آن.“

زَبور 4:6

بازێنے گوَشیت: ”کئے اِنت په ما نێکی بکنت؟“ او هُداوند! وتی دێما په ما رُژناگ کن.

زَبور 56:10

هما هُدا که آییئے هبرا ستا کنان، هئو، هما هُداوند که آییئے هبرا ستا کنان،

زَبور 56:4

هُدائے سرا، که آییئے هبرا ستا کنان، هُدائے سرا تئوکَلَ کنان و نترسان، هاکیێن انسان منا چے کرتَ کنت؟

مَتّا 24:35

زمین و آسمان گارَ بنت، بله منی هبر هچبر گار و زیانَ نبنت.