زَبور 119:167 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁶⁷ تئیی پرمانانی رَندگیریا کنان که منا سکّ دۆست اَنت.

زَبور 119:167 Mawu Ofanana

زَبور 119:111

تئیی پرمان مُدام منی میراس اَنت، منی دلئے شادمانی اَنت.

زَبور 119:159

بچار تئیی رهبند منا چۆن دۆست اَنت، وتی مِهرئے هسابا منا زندگ بدار، او هُداوند!

زَبور 119:47

چه تئیی هُکمان شادمان آن، که منا دۆست اَنت.

زَبور 119:97

تئیی شَریَت منا چۆن دۆست اِنت، سجّهێن رۆچا همِشیئے پِگرا آن.

زَبور 40:8

او منی هُدا! اَرمانُن تئیی لۆٹ و واهگئے سَرجم کنگ اِنت، تئیی شَریَت منی دلا اِنت.“

پولُسئے کاگد په رومیان 7:22

وتی دِل و دَرونا، چه هُدائے شَریَتا شادان آن،