زَبور 119:16 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁶ چه تئیی هُکمان شادمانَ بان و تئیی هبرا نشمۆشان.

زَبور 119:16 Mawu Ofanana

زَبور 1:2

هما که واهگی گۆن هُداوندئے تالیما اِنت و رۆچ و شپ آییئے تالیمئے سرا پِکرَ کنت.

زَبور 119:109

هرچُنت که مُدام مرکئے پنجگا آن، بله تئیی شَریَتا بێهئیالَ نکنان.

زَبور 119:11

من تئیی هبر وتی دلا اَمبار کرتگ‌اَنت که تئیی هلاپا گناه مکنان.

زَبور 119:14

چه تئیی پرمانانی منّگا انچۆ شادانَ بان که چه مزنێن گنجێا.

زَبور 119:141

هرچُنت که من کم‌اَرزش و هکیرے آن، بله اَنگت تئیی رهبندانَ نشَمۆشان.

زَبور 119:143

سکّی و سۆری منی سرا آتکگ‌اَنت بله تئیی هُکم منی شادمانی اَنت.

زَبور 119:153

منی سکّی و سۆریان بچار و منی سرا رهم کن که تئیی شَریَتُن نشمُشتگ.

زَبور 119:174

او هُداوند! په هما نجاتا تلوَسَگا آن که چه تئیی نێمگا اِنت و تئیی شَریَت منی شادمانی اِنت.

زَبور 119:176

چۆ گارێن پسێا دَرپَدَر بوتگان. وتی هزمتکارا شۆهاز کن که من تئیی هُکم نشَمُشتگ‌اَنت.

زَبور 119:24

تئیی پرمان منی شادمانی اَنت، په من سۆج و سَلاه اَنت.

زَبور 119:35

وتی هُکمانی راها منی رهشۆن بئے، که منی وشّی همِشانی تها اِنت.

زَبور 119:47

چه تئیی هُکمان شادمان آن، که منا دۆست اَنت.

زَبور 119:61

هرچُنت که بدکارانی سادان منا پتاتگ، بله تئیی شَریَتا نشمۆشان.

زَبور 119:70

اِشانی دل سِنگ و بےاِهساس اَنت بله من چه تئیی شَریَتا شادمان آن.

زَبور 119:77

تئیی رهمت منا سَر باتنت تان زندگ بمانان، که تئیی شَریَت منی شادمانی اِنت.

زَبور 119:83

چۆ مَشکێا آن که دوتّانی تها هُشک بوتگ، بله تئیی هُکمُن نشَمُشتگ‌اَنت.

زَبور 40:8

او منی هُدا! اَرمانُن تئیی لۆٹ و واهگئے سَرجم کنگ اِنت، تئیی شَریَت منی دلا اِنت.“

پولُسئے کاگد په رومیان 7:22

وتی دِل و دَرونا، چه هُدائے شَریَتا شادان آن،