زَبور 119:119 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹¹⁹ تئو زمینئے سرئے سجّهێن رَدکار چۆ گَند و گسڑا دئور داتگ‌اَنت، پمێشکا منا تئیی پرمان دۆستَ بنت.

زَبور 119:119 Mawu Ofanana

زَبور 119:111

تئیی پرمان مُدام منی میراس اَنت، منی دلئے شادمانی اَنت.

زَبور 119:47

چه تئیی هُکمان شادمان آن، که منا دۆست اَنت.

مَتّا 3:12

آییا چه بوچّ و پُگان دانئے جتا کنگ و گیشّێنگا، هَنشۆنے دستا اِنت. جۆهانا پاک و سَلّهَ کنت و دانان اَمبارا اێرَ کنت، بله پُگ و پلاران اَنچُشَ سۆچیت که آسِش هچبرَ نمریت.“

مَتّا 7:23

گڑا من آیان راستێنَ گوَشان: ’او بدکاران! من هچبر شمارا پَجّاه نئیاورتگ، چه منی دێما دور ببێت.‘