زَبور 110:6 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁶ کئومان سزا دَنت، زمینا چه لاشا پُرَّ کنت و سجّهێن زمینئے هاکمانَ درُشیت.

زَبور 110:6 Mawu Ofanana

پێدایش 3:15

من تئییگ و جنێنئے نیاما، تئیی نَسل و جنێنئے نَسلئے نیاما دُژمنی پێدا کنان. اِشیئے نَسل تئیی سرَگا جنت و تئو آییئے پادئے پونزا جَنئے.“

زَبور 68:21

بله هُدا دژمنانی سرا پرۆشیت، همایانی پُرمودێن سرئے کُبّها پرۆشیت که وتی گناهانی تها گامَ جننت.

زَبور 68:22

هُداوندا گوَشتگ: ”آیان چه باشانا پِرَ ترّێنان، آیان چه دریائے جُهلانکیان پِرَ ترّێنان،

یوهَنّا 5:22

پت هچکَسێئے سرا شئور و هُکمے نبُرّیت، آییا وتی دادرسیئے سجّهێن اِهتیار چُکّئے دستا داتگ‌اَنت،

اِلهام 14:20

شَرابکَشّی هئوز چه شهرا ڈنّ لَگَت دئیگ بوت و چه هئوزا هۆن در آتک. هۆن اَنچۆ باز اَت که اسپانی لگامان سر بوت و تان سئے سَد کیلومیترا چۆ آپا تتک.

اِلهام 19:11

من دیست که آسمانئے دپ پَچ اِنت و منی دێما اسپێتێن اسپ و اسپ‌سوارے. اسپ‌سوارئے نام ”وپادار و راست“ اَت. په اَدل دادرسیَ کنت و په اَدل جنْگ هم کنت.