30 ایسّایا زوتّ زانت که یکّ واک و کدرتے چه آییا در آتکگ. گڑا آییا مردمانی نێمگا چَکّ تَرّێنت و جُستی کرت: ”کئیا منی پُچّ دست جتنت؟“
مریدان گوَشت: ”او واجه! وت گِندگا ائے که مردمان ترا چۆن اَنگِرّ کرتگ، اَنگت هم جُستَ کنئے: ’کئیا منی پُچّ دست جتنت؟‘“
یکّ رۆچے، ایسّا درس و سَبکّ دئیگا اَت. لهتێن پَریسی و شَریَتئے استاد، که چه جَلیل و یَهودیَهئے سجّهێن مێتگان و چه اورشَلیما آتکگاَت، همۆدا نِشتگاَتنت. په نادْراهانی دْراه کنگا، هُداوندئے زۆر و توان گۆن ایسّایا گۆن اَت.
مردمان ایسّائے دست پِر کنگئے کۆشِستَ کرت، چێا که چه آییا یکّ اَنچێن واک و توانے در آیگا اَت که سجّهێنی دْراهَ کرتنت.
بله ایسّایا پدا گوَشت: ”اَلّما کَسێا منا دست پِر کرت، من مارت که واک و توانے چه من در بئیگا اِنت.“
بله شما هُدائے گچێن کرتگێن بادشاهێن روهانیێن پێشوا و پاکێن کئوم اێت، هُدائے جندئے کئوم اێت و آییا شمارا چه تهاریا دێم په وتی پرشئوکتێن رُژناییا گْوانک جتگ تان آییئے مزنێن کاران جار بجنێت.