17 همے ڈئولا، کوَهنێن زِکّانی تها نۆکێن شراب مانَ نکننت، اگن چُش بکننت زِکَّ دِرنت و شرابَ رِچنت و زِکّ هم زئوالَ بنت. نۆکێن شرابا نۆکێن زِکّان مانَ کننت، تان شراب و زِکّ، هر دوێن بماننت.“
چۆ مَشکێا آن که دوتّانی تها هُشک بوتگ، بله تئیی هُکمُن نشَمُشتگاَنت.
هچکَس چه نۆکێن گُدێا چُنڈے ندرّیت و کوَهنێن پَشکا پَچّ و پینگَ نجنت، چێا که نۆکێن گُدئے پَچّ نزَّ کئیت و کوَهنێن پَشکا گێشترَ دِرّیت.
ایسّا اَنگت گۆن آیان هبر کنگا اَت که پرستشگاهئے یکّ مسترے آتک و آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”منی جنکّ همے انّون مُرتگ، بله بیا وتی دستا آییئے سرا پِر مُش، آ پدا زندگَ بیت.“
هچکَس هم نۆکێن شرابا، کوَهنێن زِکّان مانَ نکنت، چێا که نۆکێن شراب، زِکّانَ تْراکێنیت و دِرّیت. زِکّ و شراب، هر دو زئوالَ بنت. نۆکێن شرابا، نۆکێن زِکّان مانَ کننت.“
همے ڈئولا، هچکَس نۆکێن شرابا کوَهنێن زِکّان مانَ نکنت، چێا که نۆکێن شراب، زِکّا تْراکێنیت. شرابَ رِچنت و زِکّ هم زئوالَ بیت.
نۆکێن شراب، باید اِنت نۆکێن زِکّا مان رێچگ ببیت.