26 اگن کَسے چه من و منی هبران لَجّ بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، آ وهدی که گۆن وتیگ و آسمانی پتئیگ و پاکێن پرێشتگانی شان و شئوکتا اے جهانا پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.
آسئے کئورے تچگا اَت و چه آییئے بارگاها در آیگا اَت. هزارانی هزار آییئے هِزمتا اَت و لَکّانی لَکّ آییئے دێما اۆشتاتگاَت. دیوان په دادرَسیا نِشت و کتاب پَچ بوتنت.
اگن کَسے اے بێوپا و رَدکارێن اَهد و زمانگا چه من و منی هبران لَجّ بکنت، گڑا انسانئے چُکّ هم، وهدے هُدائے پاکێن پرێشتگانی همراهیا گۆن پتئے مزنێن شان و مڑاها پدا کئیت، چه آییا لَجَّ کنت.“
پرچا که چه ایسّائے وشّێن مِستاگا پَشل و شرمندگ نهآن، اے په هر هما کَسئے رَکّێنگا هُدائے زۆر و توان اِنت که باورَ کنت، ائولا په یَهودیان و رندا په دَرکئومان.
من پمێشکا سَکّی و سۆری سگّگا آن، بله شرمندگ نهآن چێا که زانان من کئیی سرا ایمان آورتگ و دلجم آن که آییا اے واک و توان هست که تان وتی آیگئے رۆچا هما امانتئے نگهپانیا بکنت که منا داتگی.
بله لگۆر و ناباور و هما که بَژّناک اَنت، هۆنیگ و زِنهکار و جادوگر و بُتپرست و سجّهێن درۆگبند، اِشانی آسر اِش اِنت که آسئے گوَرما گۆن آس و گۆکُرتا سۆچگ ببنت. اے دومی مرک اِنت.“