70 آ وهدا سجّهێنان گوَشت: ”اَچه، تئو هُدائے چُکّ ائے؟!“ پَسّئوی دات: ”شما وت گوَشگا اێت که من هما آن.“
چُکّا بچُکّێت چۆ مبیت که زهر بگیپت و شما راهئے نێما گار و بێگواه ببێت، چیا که آ اَناگت بْرانزَ گیپت. بَهتاور هما اَنت که آییئے مئیار و باهۆٹَ بنت.
نون هُداوندئے هُکما درشانَ کنان که منا گوَشتی: ”تئو منی بچّ ائے، مرۆچی من ترا پێدا کرتگ.
گڑا یَهودایا، هما که ایسّایی دْرۆهگی اَت، گوَشت: ”او استاد! من وه نهآن، نه؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”تئو وت گوَشت.“
ایسّایا دَرّاێنت: ”تئو وت گوَشت. بله شما سجّهێنان هالَ دئیان، دێمترا گندێت که انسانئے چُکّ زۆراورێن هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ. چه آسمانئے جمبرانی سرا هم کئیت.“
نون ایسّا والیئے دێما اۆشتارێنگ بوت و والیا چه آییا جُست کرت: ”تئو یَهودیانی بادشاه ائے؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”تئو وت گوَشگا ائے.“
اۆست و اُمێتی په هُدا بستگ، اگن هُدایا دۆست اِنت، برَکّێنیتی، چێا که گوَشتگاَتی: ’من هُدائے چُکّ آن.‘“
هما پئوجی اَپسر و آییئے همراهێن سپاهیگ که ایسّائے پانگ اَتنت، وهدے زمینچَنڈ و اے دگه سرگوَستِش دیستنت، سکّ تُرست و گوَشتِش: ”بێشکّ اے مرد هُدائے چُکّ اَت.“
چه آسمانا تئوارے آتک: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت و من چه اِشیا باز وشّ و رَزا آن.“
گڑا شئیتان په آییئے چَکّاسگا آتک و گوَشتی: ”اگن تئو هُدائے چُکّ ائے، اے سِنگان بگوَش نگن ببنت.“
ایسّایا پَسّئو دات: ”من هما آن، شما یکّ رۆچے گندێت که انسانئے چُکّ، زۆراورێن هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ. چه آسمانئے جمبرانی تها هم کئیت.“
پیلاتوسا چه آییا جُست کرت: ”تئو یَهودیانی بادشاه ائے؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”تئو وت گوَشگا ائے.“
آیان گوَشت: ”نون دگه چۆنێن گواه و شاهدیے لۆٹێن؟ ما وت چه آییئے جندئے زبانا اے هبر اِشکت.“
پیلاتوسا جُست کرت: ”تئو یَهودیانی بادشاه ائے؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”تئو وت گوَشگا ائے.“
جِنّ، چه بازێن مردمان در آتکنت و کوکّار کنان گوَشتِش: ”تئو هُدائے چُکّ ائے،“ چێا که آیان زانتگاَت، آ هُدائے هما گچێن کرتگێن مَسیه اِنت. بله ایسّایا هکّل دئیان بێتئوار کرتنت.
من اے چیزّ دیستگ و گواهیَ دئیان که آ هُدائے چُکّ اِنت.“
نَتْناییلا گوَشت: ”او استاد! تئو هُدائے چُکّ ائے، تئو اِسراییلئے بادشاه ائے.“
من و پت یکّ اێن.“
گڑا شما هما مردمئے سرا چۆن کُپرئے بُهتاما جنێت که پتا آ گچێن کرتگ و اے جهانا رئوان داتگ؟ آ هم تهنا په اے هبرا که من گوَشتگ: ’هُدائے چُکّ آن.‘
پیلاتوسا گوَشت: ”اَچه، تئو بادشاهے ائے؟“ ایسّایا گوَشت: ”تئو وت منا بادشاهے گوَشگا ائے. من پێدا بوتگ و دنیایا آتکگان که په راستیا گواهی بدئیان. هرکَسا که راستی دۆستَ بیت، منی هبران گۆشَ داریت.“
یَهودیان گوَشت: ”مارا شَریَتے هستاِنت که آییئے رِدا، اے مرد الّما کُشگ ببیت، چێا که گوَشتگی: ’من هُدائے چُکّ آن.‘“