61 هُداوندێن ایسّایا چَکّ تَرّێنت و پِتْرُسئے نێمگا چارت. گڑا، پِتْرُس هُداوندئے هبرئے یاتا کپت که گوَشتگاَتی: ”تئو مرۆچی کرۆسئے بانگا پێسر، سئے رَندا منی پَجّاه آرگا اِنکارَ کنئے.“
ایسّایا گوَشت: ”ترا راستێنَ گوَشان، همے انشپی چه کرۆسئے بانگا پێسر، منی پَجّاه آرگا سئے رندا اِنکارَ کنئے.“
گڑا پِتْرُس یاتا کپت که ایسّایا گوَشتگاَت: ”کرۆسئے بانگا پێسر، تئو سئے رَندا منی پَجّاه آرگا اِنکارَ کنئے.“ نون ڈنّا در آتک و سکّ گْرێتی.
ایسّایا زوتّ زانت که یکّ واک و کدرتے چه آییا در آتکگ. گڑا آییا مردمانی نێمگا چَکّ تَرّێنت و جُستی کرت: ”کئیا منی پُچّ دست جتنت؟“
بله هُداوندێن ایسّایا پَسّئو دات: ”مَرتا، او مَرتا! تئو بازێن کار و بارانی سرا وتا نگران و دِلتَپَرکهَ کنئے،
ایسّایا گوَشت: ”او پِتْرُس! من ترا گوَشان که مرۆچی تئو چه کرۆسئے بانگا پێسر، منی پَجّاه آرگا سئے رَندا اِنکارَ کنئے.“
پِتْرُسا درّاێنت: ”او مرد! من سرپدَ نبان تئو چے گوَشگا ائے.“ پِتْرُس همے هبرا گوَشگا اَت که کرۆسا بانگ دات.
نون ڈنّا در آتک و سکّ گْرێتی.
وهدے هُداوندێن ایسّایا آ جنۆزام دیست، آییئے سرا سکّ بَزّگی بوت و گوَشتی: ”مگرێو.“
په جُست کنگا هُداوندێن ایسّائے کِرّا دێم دات که ”بارێن، تئو هما ائے که آیگی اَت، یا ما په دگرێا رَهچار ببێن؟“
ایسّایا گوَشت: ”تئو په من وتی ساهئے نَدر کنگا تئیار ائے؟ ترا راستێنَ گوَشان، چه کرۆسئے بانگا پێسر، سئے رَندا منی پَجّاه آرگا اِنکارَ کنئے.
وتی راستێن نێمگا نادێنت و سرۆک و رَکّێنۆک کرت، تانکه اِسراییلئے کئوما تئوبه و گناهانی پهِلّیئے مۆه برسیت.
پمێشکا یات کن که چه کجا کپتگئے. تئوبه کن و هما کاران بکن که تئو بِنداتا کرتگاَنت. اگن وتی پشۆمانیاِت زاهر نکرت، من په تئو پێداک آن و تئیی چِراگدانا چه آییئے جاگها دورَ کنان.