تاکی ڈئولدار اَنت، بَر و سَمرا بار اِنت و په سجّهێنان وراکی پِر اِنت. په زمینئے جانوَران ساهگے و آسمانئے مُرگ اِشیئے شاهڑانی سرا کُدۆهَ بندنت و نِندنت. هر سَهدار چه اشیا وراکَ وارت.
آییا اے کار، چه نشانی و مۆجزهانی واک و کدرتا، گۆن هُدائے روهئے زۆرا کرتگاَنت. گڑا چه اورشَلیما بگر تان ایلیریکومئے دَمگا، من سجّهێن راها تَرّ و گَرد کرتگ و مَسیهئے وشّێن مِستاگ په سَرجمی جار جتگ.