55 دومی سباها، ماهلّه لابانا وتی جنکّ و نُماسگ چُکِّت و برکت داتنت. پدا در آتک و وتی لۆگا پِر تَرِّت.
وهدے هُداوندا گۆن اِبراهێما هبر هلاس کرت، چه اۆدا شت و اِبراهێم هم وتی لۆگا پِر ترّت.
آیان رِبِکّا برکت دات و گوَشتِش: ”مئے گهار! تئو هزارانی هزار باتئے. تئیی نَسل و پَدرێچ وتی بَدواهانی شهرانی مستر باتنت.“
اِساکا آکوب لۆٹاێنت و برکت دات. هُکمی دات و گوَشتی: ”کَنهانی جنکّے سانگ مکن.
وهدے راهیلا ایسُّپ آورت، آکوبا گۆن لابانا گوَشت: ”نون منا رَزا بدئے که وتی جندئے ڈێها واتَرَّ کنان.
تئو اینچُکا هم سَبر نکرت که من وتی نُماسگ و جنکّان بچُکّان و رُکست بکنان. تئو هۆڑ و اَهمکێن کارے کرت.
لابانا گوَشت: ”اے جنکّ منی جنکّ اَنت، چُکّ منی چُکّ و رمگ هم منی رمگ اَنت. هرچے که گِندَگا ائے، منیگ اِنت. بله مرۆچی منی دست گۆن وتی اے جنکّ و اِشانی پێدا کرتگێن چُکّانَ نَرسیت.
بله ایسّو په وتی براتئے گِندُکا تچان بوت. آکوبی گوَراَمباز کرت، دَستی آییئے گردنا دئور داتنت و چُکّتی. دوێنان گرێت.
په انسانا تئیی هِژم هم تئیی سَتائے سئوَبَ بیت و پَشت کپتگێن هِژما تئو وتی لانکا بندئے.