46 گۆن وتی سیادان گوَشتی: ”سِنگ مُچّ کنێت.“ آیان سِنگ زُرت و کۆت کرتنت و همِشیئے کِرّا ورگِش وارت.
لابانا وتی سیاد زرتنت و تان هپت رۆچا آکوبئے رندا کپت و گِلیادئے کۆهستگێن دَمگا رَسێنتی.
بله اگن تئو وتی هُدا کَسێئے کِرّا در گێتکنت، آ کُشگَ بیت. منی سجّهێن مال و هستیا بچار، اگن اِشان تئیی چیزّے مان، مردمانی دێما منا پێشی دار و بَری.“ آکوبا نزانت که اے بُتێن هُدا راهیلا دُزِّتگاَنت.
نون که تئو منی سجّهێن چیزّ پَٹِّتگاَنت، ترا چُشێن چیزّے دست کپت که تئییگ اِنت؟ اگن دست کپتگ، منی و وتی سیاد و مردمانی دێما اێری کن. بِلّی هما منی و تئیی پئیسَلها کننت.
گڑا آکوبا سِنگے زُرت و چێدَگے اَڈّ کرت و
لابانا اِشیئے نام جێگَرسَهَدوتَه کرت و آکوبا گَلید.
همۆدا، کۆهستگێن دَمگا کُربانیگے کرتی و سیاد و وارِسی ورگێا داوَت داتنت. ورگا رند شپا همۆدا داشتِش.