31 وهدے هُداوندا دیست که لیاه آکوبا نادۆست اِنت، آییارا چُکّی دات، بله راهیل سَنٹ و بےائولاد اَت.
سارایی سَنٹ اَت و چُکّی نێستاَت.
اِبرامئے لۆگی ساراییا چُکَّ نبوت. ساراییا مِسری مۆلدے هستاَت که نامی هاجِر اَت.
چێا که هُداوندا اِبراهێمئے جَن سارَهئے سئوَبا اَبیمَلِکئے لۆگئے سجّهێن جنێن چُکبَند کرتگاَتنت.
اِساکئے لۆگی سَنٹ و بےائولاد اَت و پمێشکا اِساکا په وتی لۆگیا چه هُداوندا دْوا لۆٹت. هُداوندا آییئے دْوا گۆش داشت و اِساکئے لۆگی رِبِکّائے لاپ پُرّ بوت.
چه هما وهدا ایسّوا په آکوبا کێنگ دلا داشت، هما برکتئے سئوَبا که پتا آییارا داتگاَت. دلا گوَشتی: ”منی پتئے پُرسئے رۆچ نزّیکّ اَنت. رندا وتی برات آکوبا کُشان.“
آکوب گۆن راهیلا هم هۆر بوت. راهیلی چه لیاها دۆستتر اَت. آکوبا دگه هپت سال په لابانا هِزمت کرت.
لیاه لاپپُرّ بوت و مردێنچُکّے آورتی و چُکّئے نامی روبِن کرت. گوَشتی: ”هُداوندا منی بزّگی دیست. منی مرد نون اَلّما منا دۆستَ داریت.“
نون هُدا راهیلئے ترانَگا کپت، آییئے نێمگا دلگۆشی گوَر کرت و چُکّے بَکشاتی.
چه لیاها روبِن، که آکوبئے ائولی چُکّ اَت و شَمون و لاوی و یَهودا و ایسّاکار و زِبولون اَتنت،
چُکّ چه هُداوندئے نێمگا میراس اَنت و پدرێچ چه هماییئے نێمگا مُزّ.
هُداوندا گوَشت: ”منی مهلوک که مِسرا اِنت، من آیانی بزّگی شَرّیا دیستگ. من دیستگ که وتی بیگارگیرانی سئوَبا چۆن پِریاتَ کننت. آیانی دردان شَرّیا زانان.
کَسێا که وتی پت و مات چه من دۆستترَ بنت، آ منا نکرزیت و کَسێا که وتی بچکّ و جنکّ چه من دۆستترَ بنت، آ هم منا نکرزیت.
هچکَس په دو واجها گُلامی کرتَ نکنت، یا گۆن یکّێا دژمنیَ کنت و دومیگی دۆستَ بیت، یا گۆن ائولیگا وپادارَ بیت و چه آ دگرا بدیَ کئیت. شما یَکوهد و یکجاه هُدا و زَرّئے گُلامیا کرتَ نکنێت.
بله چُکِّش نێستاَت، چێا که اِلیزابِت سَنٹ و بێچُکّ اَت و دوێنانی اُمر هم مزن اَت.
”آ که لۆٹیت منی مرید ببیت، اگن چه وتی پت و مات، جَن و چُکّ، برات و گهاران و چه وتی جندئے ساها هم سر مگوَزیت، منی مرید بوتَ نکنت.
هرکَسا که وتی زِند دۆست اِنت، گاریَ دنت، و هرکَس که اے جهانا چه وتی زِندا سرَ گوَزیت، آ وتی زندا رَکّێنیت و اَبدمانَ کنت.
هُدایا گۆن اِبراهێما اَهد و کَرارے بست که آییئے نشانی مردێنچُکّانی سُنّت کنگ اِنت. پمێشکا، وهدے اِبراهێما اِساکێن چُکّ بوت، هشتمی رۆچا سُنّتی کرت. همے ڈئولا اِساکا وتی چُکّ آکوب و آکوبا وتی دوازدهێن چُکّ، که مئے کئومئے کَبیلهانی بُنپیرُک اَنت، سُنّت کرتنت.