5 هُداوند اێر آتک تانکه هما شهر و بُرجا بچاریت که مردمی اَڈّ کنگا اَتنت.
که من جَهلادَ رئوان و چاران بارێن آیانی کرتگێن کار هما پِریاتئے کَدّا باز اَنت که په من سر بوتگ؟ اگن چُش نهاِنت، وَه من سهیگَ بان.“
هُداوند وتی پاکێن پرستشگاها اِنت، هُداوندئے تَهت آسمانا اِنت. چمّی گِندگا اَنت، دیدگی انسانئے چُکّانَ آزماییت.
په سئیمی رۆچا تئیار ببێت، چێا که سئیمی رۆچا منِ هُداوند سجّهێن مهلوکئے چمّانی دێما سینائے کۆهئے سرا اێرَ کایان.
سینائے کۆه دوتّێا مان پۆشتگاَت، چێا که هُداوند آسێئے تها کۆهئے سرا اێر آتکگاَت و اے آسئے دوتّ چۆ کورَهئے دوتّا چِست اَتنت و سَرجمێن کۆه سکّ لرزگا اَت.
هُداوند چه آسمانا سینائے کۆهئے سرا اێر آتک و موسّایی کۆهئے ٹُلّا تئوار کرت. موسّا سَر کپت.
من اێر آتکگان که آیان چه مِسریانی دستا برَکّێنان و چه اے مُلکا، شَرّێن و پراه و شاهِگانێن مُلکێا ببَران، اَنچێن مُلکێا که اۆدا شیر و بێنَگئے جۆ تچگا اَنت، کَنهانی و هیتّی و اَموری و پِریزّی و هێوی و یَبوسیانی مُلکا.
هچکَس آسمانا بُرزاد نشُتگ، اَبێد چه هما کَسا که چه آسمانا اێر آتکگ، بزان انسانئے چُکّا.