14 آییا پِتْرُسئے تئوار پَجّاه آورت و چه گَلا، بے دروازگئے پَچ کنگا، تچانا لۆگا پِر ترّت و هالی داتنت: ”پِتْرُس ڈنّا اۆشتاتگ.“
اۆدئے مردمان ایسّا پَجّاه آورت، سجّهێن هَند و دَمگئے آ دگه مردمِش سهیگ کرتنت و سجّهێن نادْراهِش آییئے کِرّا آورتنت.
گڑا جنێن په تُرس و هم گۆن وشّی چه کبرئے سرا تچان بوت و شتنت تان اے هالا مریدان سر بکننت.
آ، چه شادمانیا هئیران و هَبَکّه بوتنت و باوَرِش نکرت. گڑا، جُستی کرت: ”گۆن شما په ورگا اِدا چیزّے هست؟“