29 Dî ḿî ma ńò d́ō, zo gohta hwă akhahtî ada hwă ni ze le ńò nu bija atcahtî tòcò kò d́òjod́òlè̄ cè kî kò d́ò,
kî d́ògè, “Nè htè ad́ò ane agè̄ mèkè̆ hwă Zarādo d́ō, agā prahtage d́ŏ thŏni adābu lò dèbwè nu, mèhlô̆htagebò̄ Ne ne kha nā? Ni gî̄ ḿî b́eḿĕ B́ĭcè Apho d́ō, khè̆ladēbò̄ Krusu alò!”
Manè̄ d́o d́ŏ thĭ klè̆ nu bija htè athaè prahta hi htajî dèbwè nu, dukhlŭkî ca prahta hnî̆ńò nu, za da sańă kî d́ôtca ŭsu alīabwî ńò nu òbò̄ dèbwèbwè ā?
‘Bija ajo dèbwè prahta hwă hi ajo dawa ada hwă ni ze le ńò,’ cò kò d́ò tèpwè lōwa do!
Kô̆htathòhtabò̄ Kib́ĭcè ilani thĭ dèd́o agrōab́ŭ thèd́è̆grō, cab́ô̆htè thĭ gā khad́îd́ăi zabò̄ thĭ ne Mod́èlî adèhlòhlî̆hlòplè tòcò nu.