«Ku huoŋgu-na, u ka bir waŋ baa bamaŋ dii u nanyuɔŋgu-na wuɔ: ‹Halaaŋ mi caaŋ-nu, Diiloŋo gãaŋ baa namaa fuɔ! Dãŋgbɔguɔŋgu maŋ diyaa ta ku cie *Sitãni‑i baa u pɔpuɔrbiemba‑i, taa na kã ku yaa nuɔ‑i!
Mi kãa na wulaa, na saa hũu-ma mi har-nɛi. Mi waa bebelle, na saa hã-mi nyarkpãtãnni mi cĩnnu mi kũɔma‑i. Mi taa mi jaŋ, na saa kã ka ne-mi. Mi waa kaso‑i-na, na saa kã ka jaal-mi.›
Umaŋ duɔ bella mi nelma‑i aa tuɔ ce-ma, mi maama dɔlnu u yaa‑i. A ne da mi maamaŋ dɔlnuŋ umaŋ, kutieŋo maama ka dɔlnu mi To‑i aa bi dɔlnu mɛi fɛrɛ‑i, aa mi ka pigãaŋ kutieŋo‑i mi fɛrɛ.»