«Banamba kaa bel ba fɛrɛŋ hãmba‑i a hã ba ko-ba, banamba ba fɛrɛŋ mɔlbaa, banamba ba bisãlmba, banamba bi sire pu baa ba bĩncuɔmba‑i aa ce ba bel-ba ko-ba.
Ii dii *Kirsa kuoyataaŋ miɛ nyuŋgo‑i-na. Ŋga diɛ tiɛ taara i tĩɛ u kuoyataaŋ miɛ, iŋ haa i naŋga‑i kumaŋ nuɔ‑i dii ku domma-na, i saaya i haa i naŋga kuɔ.
Wɛiŋ da ma da umaŋ aa u nyaar Diiloŋo-na, kutieŋo yuŋgu dɔlaa. Uŋ nyaarãa Diiloŋo-na, Diiloŋo ka pã-yo baa cicɛ̃lma maŋ sa tĩɛŋ dede. U maamaŋ dɔlnuŋ bamaŋ, u pãa cicɛ̃lma famma nuŋgu yaa baa-ba.
Baŋ ka haa mulĩɛma maŋ nɛi, baa na yaŋ ma tie na hulɛiŋa‑i. Na saa da, *Sitãni ka ce ba dii banamba na hɔlma-na kaso a sagalla-nɛi ne. Ba ka ce-na sũlma‑i yinni cĩncieluo. Da ba fiɛ'a ba ka ko-na, baa na cĩina Diiloŋo hũmelle‑i. Mafaŋ da ma ce, mi ka pã-na baa cicɛ̃lma maŋ sa tĩɛŋ dede.›