3 Сэтшӧмсӧ кылӧмсянь Ирод ӧксуыс повзьӧм, ӧтлаын сыкӧт повзьӧмась Ерусалимын оліссес.
«Ерусалим! Ерусалим! Енсянь юӧртіссесӧ вийлісь, тэ дынӧ ыстӧммесӧ иззэзӧн шупкалісь! Кынымись Ме мӧді ӧктыны тэнчит челядьтӧ, кыдз кай ӧктӧ борддэз увтас кайпияннэсӧ. Тійӧ тай эдӧ кывзісьӧ!
Нія горӧтісӧ: «Исус, Енлӧн Зон, мый Тэныт миян дорӧдз? Тэ локтін миянӧс маитны висьталӧм кадся одзжык».
Апостоллэс велӧтӧмсянь нія лӧгасисӧ. Нылӧн эд велӧтӧмныс вӧлі сэтшӧм: Исусыс ловзис, сідзкӧ и кулӧммес ловзясӧ.
Нія юалісӧ: «Кытӧн иудейезлӧн чужӧм Ӧксуыс? Мийӧ асывланьсис адззылім Сылісь кӧдзувсӧ да локтім Сылӧ копыртчыны».
Ирод ӧктӧм дынас аркирейесӧ Туйдӧтӧ велӧтіссескӧт. Сія нылісь юасьӧм: «Кытӧн чужас Кристос-Мездӧтісьыс?»
Тійӧ кылат тышкасьӧммез йылісь, уналаись кывсяс тышкасьӧмыс. Сэк тійӧ эд повзьӧ. Сідз и колӧ лоны. Но сія абу на векпон.