24 Чичирч, салганан газар дээгүүр давхиж, бүрээн дуунд ч зогсохгүй агсамнадаг.
24 Чичирч, догшрон тэрээр газар дээгүүр давхиж, бүрээн дуунд зогсохгүй агсамнадаг.
Итгэлээ алдсан үед нь би инээмсэглэдэг байлаа. Царайны минь гэрэлд тэд урамшдаг байлаа.
Ярьж байгаагаа би Түүнд мэдэгдэх үү? Ямар хүн залгиулах гэж хүсэж байлаа?
Дээр нь сумны саадаг шажигнаж, жад ба хануур жад гялалзана.
Бүрээн дуунаар “Иин хо хо” цангинуулдаг. Тулааныг, жанжингуудын нүргэлэх дууг, дайны уухайг алсаас үнэртдэг билээ.
Хэрэв би дуудаж, Тэр надад хариулсан бол Дуу хоолойг минь Тэр сонссон гэдэгт Би итгэж чадахгүй байх байсан.
Сэтгэл минь, сэтгэл минь! Би зовж байна. Зүрх минь, зүрх минь миний дотор цохилж байна. Би чимээгүй байж чадахгүй. Учир нь сэтгэл минь чи, Бүрээн дуу, дайны түгшүүрийг сонссон билээ.
Би чагнаад сонсов. Тэд зөв бусыг ярив. Нэг ч хүн “Би юу хийчихэв?” гэж Буруу муугаа гэмшсэнгүй. Хүн бүр тулаанд давхин орж буй морь шиг л Өөрийнхөө зүгт эргэжээ.
Хотод бүрээ үлээвээс хүмүүс цочирдохгүй гэж үү? Хотод гай зовлон тохиолдвол Үүнийг ЭЗЭН хийсэн бус уу?
Тэд баярлан гайхсандаа итгэж ядан байхад нь Есүс тэднээс —Та нарт идэх юм байна уу? гэж асуухад