14 Өндгөө газарт тэр орхидог. Өнөөдүүлийг нь хөрс шороо л дулаацуулдаг.
14 Тэрээр өндгөө газарт үлдээж, шороон дотор тэднийг дулаацуулж,
Тэмээн хяруул далавчаа түргэн дэвдэг, Гэвч өрөвтасын жигүүртэй зүйрлэхийн аргагүй.
Харин тэдгээрийг нь хөл няцалж, зэрлэг араатнууд бяцлаад гарч болзошгүйг тэр мартдаг.
Гэрээ орхих нь үүрээ орхих жигүүртэн мэт.
Тэр нь хүний түлш болдог. Хүн тэрнээс нь авч өөрийгөө дулаацуулдаг. Талхаа жигнэхийн тулд гал өрддөг. Тэр бас бурхан хийж, түүндээ мөргөдөг. Бас сийлмэл хөрөг үйлдэж, өмнө нь сунаж унадаг.
Цөөвөр чоно ч гэсэн бэлтрэгнүүдээ Хөхөөрөө амлуулж тэжээдэг атал Ард түмэн гэдэг охин минь Цөлд хаягдсан тэмээн хяруул мэт харгислал амсав.