8 Тэд уулын бороонд норж, хоргодох газаргүй хад чулуу тэвэрдэг.
8 Тэд уулын бороонд нордог бөгөөд нөмөр бараадан хад чулуу тэвэрдэг.
Тэд өмсөх хувцасгүйгээр шөнийг нүцгэн өнгөрүүлж, хүйтэнд нөмрөх юмгүй өнжинө.
Бусад нь өнчин хүүхдүүдийг хөхнөөс нь салгаж, ядуусаас барьцаа авдаг бөлгөө.
Зүүрмэглэв би, зүрх минь харин сэрүүн байв. Сонсооч! Хайрт минь хаалга тогшлоо. —Хонгор дүүдэй, сүйт бүсгүй минь хаалгаа тайл, Тагтаахан минь, өөгүйхэн ганц минь! Шүүдрийн дусалд толгой минь Шөнийн чийгэнд үс минь норжээ.
Амттаны дээдийг иддэгүүд минь гудманд адлагдав. Даавууны сайныг өмсдөгүүдэд минь Үнс, хогийн сав тэврүүлэв.
Тэд цөл, уул, агуй болоод газрын гаваар тэнүүчлэн байлаа. Тэдний хувьд дэлхий зохисгүй байжээ.