17 Шөнөөр миний яс хатгагдаж, өвчнүүд минь амраахгүй байна.
17 Шөнө миний ясыг зовоож Өвчин намайг амраахгүй мэрнэ.
Тэгээд Сатан ЭЗЭНий оршихуйгаас явж, Иовыг хөлийнх нь улнаас толгойн орой хүртэл нь яр хатиганд бариулав.
Арьс минь харлаж, яс минь халуу төөнөнө.
Хэвтэхдээ би “Хэзээ би босох бол доо?” хэмээн бодовч шөнө үргэлжилсээр байх бөгөөд үүр цайтал би эргэж хөрвөсөөр өнгөрөөнө.
Бурхан минь ээ, би өдөр хашхирдаг боловч Та хариулдаггүй. Шөнө ч бас хашхирдаг боловч надад хариу үгүй.
Өглөө болтол би тэвчивч, Тэр миний бүх ясыг арслан мэт хэмхчинэ. Өдрөөс шөнө болтол Та миний төгсгөлийг хийдэг.
Намайг сонсоход, дотор минь дэлсэж, чимээ шуугианд уруул минь чичирнэ. Ялзрал ясанд минь нэвтэрч, зогсож буй газартаа би салганан чичирнэ. Яагаад гэвэл биднийг түрэмгийлэгч ард түмнийг бостол, гамшигт өдөр ирэх хүртэл би нам гүм хүлээх ёстой.