Zebur 31 - Мукаддес Китап

31‑нҗи мезмур

Давудың маскили

¹ Языгы багышланан, гүнәси өртүлен адам нәхили багтлы!

² Реб тарапындан этмиши хасаба алынмаян, рухунда хиле ёк адам нәхили багтлы!

³ Мен дымып, узаклы гүн зар-зар агланымда, гурап галды мениң сүңклерим.

⁴ Чүнки гиҗе-гүндиз элиң үстүме аграмын салды, томус ыссысында ялы ысгыным гачды. Села

⁵ Саңа әшгәр этдим мен өз гүнәми хем-де гизлемедим этмишлерими. Дийдим: «Реб янында боюн алҗак языкларымы». Сен хем багышладың гүнәмиң языгыны. Села

⁶ Мунуң үчин садыкларың хер бири гүнәсини аңлан вагты Саңа этсин доганы. Шонда, муңа ёкдур хич шүбхе: оңа етмез көп сувларың җошмагы.

⁷ Сенсиң мениң гизленйән ерим; гораярсың мени ховп-хатарлардан; Сен мени халас эйледиң, йүрегиме шатлык нагмасын гойдуң. Села

⁸ «Мен саңа өвүт берерин, йөремели ёлуңы салгы берерин; маслахат берерин, сенде болар Мениң назарым.

⁹ Дүшүнҗесиз ат я гатыр дек болма: агыззырык билен уян болмаса билмейәрлер олар гитҗек ёлуны».

¹⁰ Көп боляндыр эрбетлериң гайгысы, эмма Реббе бил баглаянлары гуршап аляр Онуң садык сөйгүси.

¹¹ Эй, догры адамлар, Ребде бегениң хем-де шатланың! Эй, йүреги догрулар, хеммәңиз хешелле какың!