Zebur 21 - Мукаддес Китап

21‑нҗи мезмур

¹ Айдымчылар топарының ёлбашчысына. «Даңдан пейда болян сугунына». Давудың мезмуры.

² Худайым, Худайым, нәме үчин мени терк этдиң? Нәме үчин халас эдерден, перядымы эшидерден узакдасың Сен?

³ Худайым, гүндизине чагырян, йөне җогап бермейәң, гиҗесине – эмма рахатлыгы тапмаян.

⁴ Йөне велин мукаддессиң Сен! Ысрайыл алкышларының үстүнде тагт гурансың Сен.

⁵ Саңа бил багладылар аталарымыз; ынандылар, Сен хем халас этдиң олары.

⁶ Олар Саңа перят эдип, халас болдулар; Саңа бил багладылар, баглан умыдында алданмадылар.

⁷ Мен болса бир гурчук, ынсан дәлдирин: ынсанларың йүзүгарасы, халкың кемсидйәни.

⁸ Мени гөрйәнлериң бары үстүмден гүлйәр, башларыны яйкаяр хем яңсылаяр:

⁹ «Реббе табшырыпды өзүни; гой, Ол оны халас эйлесин, оны азат этсин, чүнки Реб ондан көп разы!»

¹⁰ Эмма Сенсиң ятгыдан мени чыкаран, энем гуҗагындакам маңа рахатлык берен.

¹¹ Дүнйә инәемде Саңа атылдым, Сен – Худайым энем гөвресинден чыкалым бәри.

¹² Менден дашлашма Сен, чүнки мушакгат якын, көмекчи-де ёк.

¹³ Бирентек өкүзлер мени гуршады, гүйчли Башан өкүзлери мени габады;

¹⁴ олар маңа ачярлар агызларыны парчалайҗы, арлайҗы бир арслан ялы.

¹⁵ Мен сув кимин дөкүлдим, богун-богун сөкүлди әхли сүңклерим, мум кимин мениң йүрегим гурсагымда пагыш-пара эреди.

¹⁶ Гүйҗүм күйзәниң дөвүги дек гурады, дилим-де кентлевүгиме япышды, чүнки өлүм топрагында Сен мени гойдуң.

¹⁷ Итлер мениң дашымы алды, беткәрлер топары мени гуршады, эл-аякларымы парран дешдилер.

¹⁸ Әхли сүңклерими санаймалыдыр, олар маңа середип, томаша эдйәр.

¹⁹ Өзара пайлашярлар гейимлерими, эгинбашым үчин биҗе атярлар.

²⁰ Эмма Сен, я Реб, узакда болма, эй, гүйҗүм, етиш мениң дадыма.

²¹ Гылычдан халас эт мениң җанымы, итиң пенҗесинден – мениң өмрүми.

²² Мени ябаны өкүзден Сен халас этдиң, гутар мени арсланларың агзындан.

²³ Сениң адыңы доганларыма ыглан эдерин, җемагатың ортасында Саңа шөхрат айдарын.

²⁴ Эй, Ребден горкянлар, Оны алкышлаң! Эй, Якубың әхли зүряды, Оны шөхратландырың! Эй, Ысрайылың бар небереси, Онуң өңүнде галпылдаң!

²⁵ Чүнки Ол гөргүлиниң гөргүсине бипарх болмады, оны йигренч саймады, Өз йүзүни ондан кесе совмады, гайтам Оңа перят эденде, оны эшитди.

²⁶ Улы җемагатда Саңа болар мениң алкышым; Ребден горкянларың өңүнде берҗай эдерин өз касамларым.

²⁷ Гөргүлилер герк-гәбе ийип доярлар, Ребби агтарянлар Оны шөхратландырсын! Йүрегиңиз элмыдама шат болсун!

²⁸ Ериң әхли учлары Ребби яда салып, Оңа өврүлер, халкларың әхли уруглары Оңа сежде эдерлер.

²⁹ Чүнки патышалык Реббиңки, Ол миллетлериң үстүнден сүрйәр хөкүми.

³⁰ Оңа сежде эдер дүнйәниң әхли текепбирлери, өлүм яссыгында ятанларың әхлиси, җаныны дири саклап билмедиклер-де, Онуң өңүнде тагзым эдерлер.

^31-32 Зүрятлары Оңа гуллук эдерлер, Таңрының адыны гелҗек несле ыглан эдерлер, «Таңры муны берҗай этди» дийип, Онуң халас эдиш хакыкатыны инди догулҗаклара ыглан эдерлер.