Zebur 140 - Мукаддес Китап

140-нҗы мезмур

Давудың мезмуры

¹ Я Реб, Сени чагырярын, тиз дадыма етиш дат-перядымың сесини эшит!

² Хузурыңда догам сайылсын хошбой түссе дей, эллерими галдырышым – агшам гурбанлыгы дей.

³ Я Реб, гаравул гой мениң агзыма, мениң дилими гора.

⁴ Йүрегим яманлыга йыкгын болмасын, гүнә эдйән адамлар билен эрбет ишлери этмәйин, оларың нәз-ныгматларындан асла датмайын.

⁵ Гой, догры ынсан мени урсун, бу ягшылыкдыр, гой, маңа ол кәесин, бу башыма якымлы яг киминдир, мениң башым оны, гой, рет этмесин. Догрудан-да, эрбетлериң ишлерине гаршы дилег эдйәрин.

⁶ Оларың баштутанлары гаядан ашак зыңланда, мениң сөзлерими эшидер, чүнки олар якымлы.

⁷ Бириниң ер сүренде топрагы агдаршы ялы, бизиң-де сүңклеримиз өлүлер дүнйәсиниң агзында чашар.

⁸ Мениң гөзлерим Саңа дикилги, я Хөкмүрован Реб! Сени пена эдинйәрин, мени горагсыз гойма!

⁹ Мени гора оларың дузакларындан хем-де беткәрлериң – гапанларындан.

¹⁰ Гой, эрбетлер өз торларына дүшсүн, мен болса саг-аман гечип гидейин.