Zebur 137 - Мукаддес Китап

137‑нҗи мезмур

Давудың мезмуры

¹ Я Реб, түйс йүрекден Саңа шүкүр эдерин, ылахы барлыклар өңүнде Саңа нагма айдарын.

² Мукаддес ыбадатханаңың өңүнде сежде эдерин, Саңа сөйгиң, вепадарлыгың үчин шүкүр эдерин. Чүнки Сен Өз адыңы хем-де сөзүңи әхли затдан бейгелтдиң.

³ Чагыран гүнүмде Сен җогап бердиң, җанымы гүйч билен кувватландырдың.

⁴ Я Реб, ер йүзүниң әхли шалары Саңа шүкүр эдйәрлер, чүнки эшитдилер агзыңдан чыкан сөзлери.

⁵ Олар Реббиң ёллары барада нагма айдарлар, чүнки Реббиң шөхраты бейик.

⁶ Реб бейик болса хем, песпәллере назарын саляр, эмма текепбирлери узак ерден сайгаряр.

⁷ Мушакгат ичинде гезсем-де, мени аман саклаяң, душманларыма гаршы Өз элиңи узадяң. Сениң голуң мени халас эйлейәр.

⁸ Реб мениң арымы алар; я Реб, Сениң сөйгиң эбеди галар, Өз эллериңиң ишини Сен терк эйлеме.