Ýakup 1 - Мукаддес Китап

1‑нҗи бап

¹ Худайың ве Реббимиз Иса Месихиң гулы мен Якупдан башга миллетлериң арасына дарган Ысрайылың он ики тиресине догайы салам!

Иман ве сынаглар

² Эй, доганлар, хер хили сынаглара дучар боланыңызда, муны улы шатлык хасап эдиң.

³ Себәби иманыңызың сыналмагы билен чыдамлылыгыңызың артяндыгыны билйәнсиңиз.

⁴ Хер бир ишде ахырына ченли чыдаң, шонда кемсиз-көстсүз, берк ве кәмил боларсыңыз.

⁵ Эгер кимде даналык кемлик эдйән болса, гой, ол Худайдан дилесин. Хеммелере биминнет ве җомартлык билен берйән Худай оңа хем берер.

⁶ Эмма ол адам шүбхеленмән иман билен дилесин, себәби шүбхеленйән адам эдил елиң эйләк-бейләк чайкаян деңиз толкуны ялыдыр.

⁷ Шейле адам Ребден бир зат аларын өйтмесин.

⁸ Ол хер бир эдйән ишинде дурнуксыз хем икигөвүнлидир.

⁹ Пукара доган Худайың назарында өзүниң байлыгы билен буйсансын.

¹⁰ Бай болса Худайың назарында өзүниң песпәллиги билен буйсансын. Чүнки байлык отуң гүли дей солуп гидер.

¹¹ Гүн чыкып, ховурлы ыссысы билен оты гурадяр, онуң гүли дөкүлип, гөзеллиги ёк боляр. Эдил шунуң ялы бай хем өз иши билен гүмра болуп, байлыгы билен биле ёк болуп гидер.

¹² Сынага чыдаян адам багтлыдыр, себәби ол сынагдан геченден соң, яшайыш тәҗини алар. Худай бу яшайыш тәҗини Оны сөенлере вада берди.

¹³ Пис хөвеси болан адам: «Мени Худай хөвеслендирйәр» диймесин, себәби Худайда хич хили пислик хөвеси ёкдур, Ол хич кими пислик этмәге хөвеслендирйән дәлдир.

¹⁴ Терсине, хер ким өз пис хөвеслерине чолашяндыр ве алданып сынага дүшйәндир.

¹⁵ Онсоң хөвес гөврели болуп, гүнәни догуряр, гүнә хем етишип, өлүми догуряндыр.

¹⁶ Эзиз доганлар, алданмаң!

¹⁷ Хер бир оңат ве кәмил пешгеш ёкардан, гөкдәки ышыкларың Атасындан гелйәндир. Ол хич хачан үйтгейән дәлдир, Онда үйтгемеклигиң ёкундысы хем ёкдур.

¹⁸ Яраданларының арасында Онуң сайлан халкы болмагымыз үчин, Худай хакыкат сөзи аркалы бизе тәзе яшайыш бермеги карар этди.

Хош Хабары диңлемек ве ерине етирмек

¹⁹ Эй, сөйгүли доганларым, муңа үнс бериң: хер бир адам эшитмекде чалт, геплемекде асса, гахарланмакда хаял болсун.

²⁰ Себәби ынсан гахары Худайың ислейән догрулыгыны амала ашырып билмез.

²¹ Шонуң үчин хем ахлак хапалыгыны ве хер дүрли яманлык галындысыны зыңып ташлаң-да, Худайың калбыңыза экен сөзүни песпәллик билен кабул эдиң. Бу сөз җаныңызы халас этмеги башаряндыр.

²² Худайың сөзүни йөне бир диңләп гойман, эйсем, онда айдыланлары ерине етириң, ёгсам сиз өзүңизи алдаянсыңыз.

²³ Ким сөзи диңләп, оны берҗай этмейән болса, ол айнада йүзүни гөрйән адам ялыдыр.

²⁴ Ол өзүни сынлап гиденден соң, шобада нәхилидигини ятдан чыкаряр.

²⁵ Эмма ким азатлык берйән кәмил кануна үнс берип, эшиденлерини ятдан чыкарман, гайтам, оны берк берҗай эдйән болса, Худай оны хер бир эдйән ишинде ялкар.

²⁶ Эгер кимде-ким өзүни диндар сайян болса, эмма дилини сакламаян болса, ол өзүни алдаяндыр, онуң диндарлыгы бидерекдир.

²⁷ Атамыз Худайың назарында пәк хем ногсансыз диндарлык етимлериң ве дулларың кын гүнүнде аладасыны этмекден ыбаратдыр. Шейле хем бу дүнйәниң пислигинден өзүңи пәк сакламакдыр.