Mika 7 - Мукаддес Китап

7‑нҗи бап Мика пыгамбериң ахы-наласы

¹ Дат гүнүме мениң! Чүнки мен томус мивесиниң, үзүмиң галан-гачанының йыгналышы киминдирин; екеҗе салкым ёк иер ялы; инҗириң илки мивесини күйсейәр гөвнүм!

² Ер йүзүнде вепадар галмады, ынсанларың арасында догручылы ёк. Ган дөкмек үчин букуда ятяр бары, доган догана дузак гуряр.

³ Пис ише түргендир эллери, хөкүмдарлар, казылар пара сораярлар, гүйчлүлер арзувына зор билен амал эдйәрлер. Адалаты ёйярлар шейдип.

⁴ Иң говусы тикен киминдир, иң догручылы тикенли гермевден бетердир. Гөзегчилериниң дуйдурышы дей, оларың җеза гүни гелип етди. Инди ховсала дүшйәр олар.

⁵ Достуңа ынанма, гардашыңа бил баглама, гуҗагыңда ятян аялыңың янында агзыңа бек бол.

⁶ Чүнки оглы атасыны әсгермейәр, гыз энесине гаршы гидйәр, гелин гайыненесиниң йүзүни аляр, өз ичериңиз сизе душмандыр.

⁷ Эмма мен гөзлерими Реббе дикерин, Халасгәр Худайыма бил багларын. Маңа гулак асар Худайым.

Йыкылсам-да, галарын

⁸ Эй, душманым, хешелле какма халыма, йыкылсам-да, галарын. Гараңкылыкда отурсам-да, Реб маңа нур болар.

⁹ Мениң тарапымы чалып, хөкүм эдип, тә алып берйәнчә хакым, чекмелидирин Онуң гахар-газабын. Чүнки мен Реббе гаршы гүнә этдим. Ол мени ягтылыга чыкарар, мен Онуң хакыкатыны гөрерин.

¹⁰ «Ханы, Худайың Реб ниреде?» диен душманым муны гөрер, ол утанҗа галар. Душманымың йыкылышыны өз гөзлерим билен гөрерин. Көчелериң палчыгы дек, аяк астында басгыланар ол.

¹¹ Эй, Иерусалим, диварларың гурулҗак гүни гелер! Шол гүн узаклара гидер серхет.

¹² Шол гүн Ашурдан Мүсүре, Мүсүрден Евфрат дерясына, деңизден деңзе, дагдан дага ченли узаклардан гелерлер сизе.

¹³ Эмма илатларың этмишлери себәпли, вейран болар ер йүзи.

¹⁴ Я Реб, Өз мирасың болан бу сүрә, Өз халкыңа хасаң билен чопанчылык эт! Олар токайларда, гөк яйлаларда еке яшаярлар; гадымкылар дей Башанда, Гилгатда отлат олары.

¹⁵ Бизе аҗайып затлар гөркез Мүсүрден чыкаран дөврүңдәки дей.

¹⁶ Миллетлер муны гөрүп, өз кувватларындан утанарлар. Эллерини агызларына тутарлар, гулакларыны дыкарлар.

¹⁷ Йыланлар ве сүйрениҗилер ялы гум яларлар. Галаларындан титрешип чыкарлар. Горкы ичинде Худайымыз Реббе тарап өврүлип, Сенден хедер эдерлер.

¹⁸ Өз мирасындан аман галанларың языгыны багышлап, гүнәсини гечйән башга Худай бармыка? Газабыны эбеди сакламаяр Ол, чүнки Ол мерхемет гөркезмеги сөййәр.

¹⁹ Рехими инер Онуң бизе ене-де. Этмишлеримизи аяк астына атар. Әхли гүнәлеримизи деңзиң дүйбүне ташларсың.

²⁰ Овалдан бәри ата-бабаларымыза сөз бершиң ялы, Якуба ве Ыбрайыма вепалылыгыңы гөркезерсиң.