Luka 8 - Мукаддес Китап

8‑нҗи бап Экин тымсалы

¹ Бу вакадан соңра Иса шәхерлери ве обалары айланып, Худайың Шалыгы барадакы Хош Хабары вагыз этмәге башлады. Он ики шәгирди хем Онуң янындады.

^2-3 Шейле хем, эрбет рухлардан ве кеселлерден халас болан бирнәче аяллар, ичинден еди арвах-җын чыкан магдалалы Меръем хем-де Хиродың өйүни доландырян Хузаның аялы Ёванна, Сузанна, башга-да биртопар аяллар Исаның янындады. Бу аяллар өз эмләклери билен олара көмек эдйәрдилер.

⁴ Улы бир мәхелле үйшүп, әхли шәхерлерден адамлар Исаның янына гелди. Шонда Иса олара шу тымсалы гүррүң берди:

⁵ «Бир дайхан экин экмәге чыкяр. Экип йөркә, тохумларың бирнәчеси ёлуң үстүне дүшүп, аяк астында депеленйәр ве гушлар гелип, оны чокярлар.

⁶ Бирнәче тохум дашлы ере дүшйәр. Олар гөгерен бадына сувсузлыкдан гурап гидйәрлер.

⁷ Бирнәчеси тикенеклигиң арасына дүшйәр. Тохум билен гөгерен тикенлер олары басяр.

⁸ Бирнәчеси-де говы топрага дүшйәр. Олар гөгерип чыкып, хер бири йүз эссе хасыл берйәр». Булары гүррүң беренден соң, Иса: «Эшитмәге гулагы бар адам эшитсин!» дийип гыгырды.

⁹ Шәгиртлери Ондан: «Бу тымсалың манысы нәме?» дийип сорадылар.

¹⁰ Ол шейле дийди: «Худайың Шалыгының сырларына дүшүнме укыбы сизе берилди, эмма башгалар середип гөрмесинлер, эшидип дүшүнмесинлер дийип, олара тымсаллар аркалы айдыляр.

¹¹ Тымсалың манысы шейле: тохум Худайың сөзүдир.

¹² Ёлуң үстүне дүшен дәнелер сөзи эшидйән адамлардыр. Эмма шейтан гелип, иман гетирмесинлер, халас болмасынлар дийип, оларың калбындан сөзи согруп аляр.

¹³ Дашлы ере дүшенлер болса сөзи эшиденлеринде, шатлык билен кабул эдйән адамлардыр. Йөне оларда көк ёкдур. Олар аз вагтлайын иман эдип, сынаг вагты имандан дәнйәрлер.

¹⁴ Тикенеклигиң арасына дүшенлер болса сөзи эшидйәнлердир, эмма дурмушың аладалары, байлыклары, кейпи-сапасы олары барха богяр, олар хасыл бермейәрлер.

¹⁵ Говы топрага дүшенлер болса, сөзи эшидип, оны ягшы хем пәк йүрекде саклаянлардыр. Олар чыдамлылык билен миве берйәндирлер.

Чыра тымсалы

¹⁶ Хич ким чыраны якып, онуң үстүни гап билен өртйән дәлдир я-да оны чарпаяның ашагында гойян дәлдир. Гайтам, ичери гиренлер ышыгы гөрер ялы, оны чыраданың үстүнде гойяндыр.

¹⁷ Элбетде, үсти ачылмаҗак гизлин зат, билинмеҗек, месе-мәлим болмаҗак яшырын зат ёкдур.

¹⁸ Шонуң үчин хем нәхили диңлейәндигиңизе үнс бериң. Кимде бар болса, оңа ене берлер, йөне кимде ёк болса, өзүниңки хасап эдйән зады хем элинден алнар».

Исаның эҗеси ве инилери

¹⁹ Исаның эҗеси билен инилери Оны гөрмәге гелдилер, эмма үйшен мәхелледен яңа Онуң янына гирип билмедилер.

²⁰ Оңа: «Эҗең билен доганларың Сени гөрмек үчин дашарда гарашып дурлар» дийип хабар бердилер.

²¹ Эмма Иса: «Мениң эҗем, доганларым – Худайың сөзүни диңләп, оны берҗай эдйәнлердир» дийип җогап берди.

Иса тупаны ятыряр

²² Бир гүн Иса шәгиртлери билен бир гайыга мүнүп, олара: «Гелиң, көлүң бейлеки тарапына гечелиң» дийди. Шейдип, олар ёла дүшдүлер.

²³ Олар гайыкда йүзүп баряркалар, Иса ука гитди. Көлде бирден гүйчли тупан турды. Гайык сувдан долуп башлады, олар ховплы ягдая дүшдүлер.

²⁴ Шәгиртлер барып, Исаны оярып: «Халыпа! Халыпа, биз хеләк болуп барярыс!» дийдилер. Иса туруп, еле хем мөвч алян толкунлара кәеди. Тупан ятып, долы имисалалык аралашды.

²⁵ Иса шәгиртлерине: «Сизиң иманыңыз ханы?» дийип сорады. Олар болса горкушып хем гең галып, бири-бирлеринден: «Бу Адам кимкә? Ол еле хем сува буйрук берйәр, олар-да Оңа гулак асяр!» дийишдилер.

Иса арвах-җын эелән адамы сагалдяр

²⁶ Олар Җелиләниң гаршысында ерлешйән герасалыларың юрдуна гелдилер.

²⁷ Иса кенарда гайыкдан дүшенде, Оңа арвах-җын эелән бир адам габат гелди. Ол адам көпден бәри хич хили эгин-эшик геймейәрди, өйүнде яшаман, мазарларың арасында яшаярды.

²⁸ Ол Исаны гөренде, гыгырып гойберди. Онуң өңүнде ере йүзин йыкылып, батлы сес билен: «Эй, Иса, Бейик Худайың Оглы! Мениң билен нәме ишиң бар? Ялбарян, мени гынама» дийди.

²⁹ Чүнки Иса арвах-җына ол адамдан чыкмагы буйрупды. Арвах-җын оны йыгы-йыгыдан тутярды. Мунуң үчин ол адамы зынҗырлап, гандаллап саклардылар, эмма ол зынҗырларыны гырып ташларды, арвах-җын оны чөллере әкидерди.

³⁰ Иса ондан: «Адың нәме?» дийип сорады. Ол хем: «Адым Гошун» дийип җогап берди, себәби оңа сан-саҗаксыз арвах-җын гирипди.

³¹ Арвах-җынлар өзлерине довзаха гитмеги буюрмасын дийип, Иса ялбардылар.

³² Шол ердәки дагың этегинде уллакан бир доңуз сүрүси отлап йөрди. Арвах-җынлар доңузларың ичине гирмәге ругсат этмегини сорап, Иса ялбардылар. Ол хем ругсат этди.

³³ Олар яңкы адамдан чыкып, доңузлара гирдилер. Шондан соң сүри учутдан ашак зыңып, көлде пайырдашып гарк болды.

³⁴ Болан зады гөренлеринде, чопанлар гачып, шәхердир обалара муны хабар бердилер.

³⁵ Халк болан ваканы гөрмек үчин гелди. Олар Исаның янына геленлеринде, ичинден арвах-җын чыкан адамың гейнип, Исаның аягуҗунда отурандыгыны, акылының хем ериндедигини гөрүп горкдулар.

³⁶ Бу ваканы гөренлер болса, олара арвах-җын эелән адамың нәхили сагаландыгы барада гүррүң бердилер.

³⁷ Онсоң әхли герасалылар ве шол себитиң илаты Исадан өз янларындан гитмегини хайыш этдилер, себәби олары улы горкы гаплап алыпды. Иса хем гайыга мүнүп, ызына гайтды.

³⁸ Арвах-җындан халас болан адам Иса гитмезден өң Ондан Өзи билен гитмәге ругсат сорап ялбарды.

³⁹ Иса болса: «Бар, өйүңе гайт, Худайың саңа нәмелер эдендигини гүррүң бер» дийип, оны угратды. Ол хем гидип, Исаның өзүне эденлерини тутуш шәхере җар этди.

Дирелен гыз, сагалан аял

⁴⁰ Иса ызына доланып геленде, халк Оны гызгын гаршылады, себәби хеммелер Оңа гарашярды.

⁴¹ Шол вагт синагога ёлбашчыларындан Яйрус атлы бир адам гелип, Исаның аягына йыкылды ве Ондан өйүне бармагыны хайыш этди.

⁴² Мунуң себәби онуң он ики яшларындакы екеҗе гызы өлүм яссыгында ятырды. Иса ол ере гидип барярка, мәхелле Оны хер яндан гысып-говруп барярды.

⁴³ Мәхелләниң ичинде он ики йылдан бәри ган акма кеселли бир аял хем барды. Ол хич затдан хайыр тапманды.

⁴⁴ Ол Исаның арка тарапындан барып, Онуң донуның сыйына элини дегирди велин, шобада ган акмасы кесилди.

⁴⁵ Иса: «Маңа ким элини дегирди?» дийип сорады. Хич ким боюн алмады. Шонда Петрус: «Халыпа! Халк дашыңы алып, Сени гысып-говруп баряр, Сен болса: „Маңа ким элини дегирди?“ диййәрсиң» дийди.

⁴⁶ Эмма Иса: «Маңа бири элини дегирди, себәби Мен Өзүмден бир гүйҗүң чыканыны дуйдум» дийди.

⁴⁷ Аял эден ишиниң мундан аңры гизлин галмаҗакдыгыны биленсоң, титрәп гелип, Исаның аягына йыкылды. Әхли халкың өңүнде өзүниң нәме үчин Иса элини дегрендигини, шобада хем шыпа тапандыгыны гүррүң берди.

⁴⁸ Иса оңа: «Эй, начар, иманың саңа шыпа берди. Аркайын гидибер» дийди.

⁴⁹ Иса бу сөзлери айдып дурка, синагога баштутанының өйүнден гелен бир адам Яйруса: «Гызың өлди. Мугаллымы артыкмач биынҗалык этме» дийди.

⁵⁰ Эмма Иса муны эшидип, оңа: «Горкма, диңе иман эт, гызың гутулар» дийди.

⁵¹ Иса онуң өйүне геленде, Петрус, Ёханна, Якуп ве гызың эне-атасындан башга хич киме Өзи билен ичери гирмәге ругсат этмеди.

⁵² Хеммелер аглашып, яс тутуп отырдылар. Эмма Иса: «Агламаң, ол өленок, уклап ятыр» дийди.

⁵³ Адамлар гызың өлендигини билйәндиклери үчин Онуң үстүнден гүлдүлер.

⁵⁴ Эмма Иса хеммәни дашары ковуп, гызың элинден тутды-да, гыгырып: «Гызым, тур!» дийди.

⁵⁵ Гыза җан гирип, ол шобада еринден турды. Онсоң Иса гыза нахар бермеклерини буюрды.

⁵⁶ Гызың эне-атасы хайран галды. Иса болса олара болуп гечен хадысаны хич киме айтмазлыгы табшырды.