Işaýa 8 - Мукаддес Китап

8‑нҗи бап Ишаяның оглы халк үчин аламатдыр

¹ Реб маңа: «Бир улы тагта ал-да, айдың гөрүнйән харплар билен онуң йүзүне „Махер-шалал-хашбаз“ дийип яз.

² Мен Урыя руханы билен Яберекяның оглы Закаряны Өзүме ынамлы шаятлар хөкмүнде чагырарын» дийди.

³ Онсоң мен пыгамбер аял билен ятдым. Ол гөврели болуп, бир огул догурды. Реб маңа: «Адына Махер-шалал-хашбаз дак.

⁴ Чага „кака“, „эҗе“ диймеги өвренмезден өң, Дамаскың ве Самарияның байлыгыны Ашур патышасы олҗа алар» дийди.

⁵ Реб ене сөзүни довам эдип:

⁶ «Бу халк хаял акян Шилова сувуны рет этди, оларың Ресиниң хем Ремаляның оглундан көңүллери шат болды.

⁷ Шонуң үчин Реб Евфрат дерясының гүйчли сил сувларыны, Ашур патышасыны ве онуң шөхратыны бу халкың үстүне гетирер. Ол онуң әхли җарларындан ашып, бүтин кенарларына долар.

⁸ Ол җошуп, Яхуда гечер ве оны-да басар; юрдуң богазына етер. Яйылан ганатларының герими юрдуң әхли чәклерине етер, эй, Иманувел».

⁹ Эй, миллетлер, гидиң, уршуң, йөне сиз гырларсыңыз! Гулак гоюң, эй, узакдакы әхли юртлар! Биллериңизи гушаң, йөне горкуң! Биллериңизи гушаң, йөне сиз гырларсыңыз!

¹⁰ Биле маслахат гечирерсиңиз, йөне ол баша бармаз; сөз сөзләрсиңиз, йөне ол амала ашмаз, чүнки Худай бизиң билендир.

Реббиң дуйдурышы

¹¹ Реббиң гүйчли эли үстүмдекә, Ол маңа бу халкың ёлундан йөремезлиги дуйдурып, шейле дийди:

¹² «Бу халкың дилдүвшүк диййән хер задына дилдүвшүк диймәң, оларың горкян затларындан горкмаң, хедер этмәң.

¹³ Хөкмүрован Ребби, диңе Оны мукаддес сайың; Ондан горкуң, Ондан хедер эдиң!

¹⁴ Ол мукаддес өй болар, эмма Ол Ысрайылың ики патышалыгына бүдреме дашы, йыкян гая, Иерусалимиң илатына дузак ве тор болар.

¹⁵ Оларың көпүси бүдрәп, йыкылар, юмрулар, дузага дүшүрилип, тутулар».

¹⁶ Шәгиртлеримиң арасында шаятлыгы багла, кануны мөхүрле.

¹⁷ Мен Якубың несиллеринден йүзүни гизлейән Реббе интизар, Оңа умыт багларын.

¹⁸ Ине, мен ве Реббиң маңа берен чагалары, Сион дагында месген тутян Хөкмүрован Реббиң Ысрайылдакы аламатлары ве нышаныдыр.

^19-20 Халк сизе шейле дийсе: «Пышырдаян ве самырдаян рух чагырянлара ве җадыгөйлере йүз тутуң; халк өвүт-несихат үчин өз худайларына, дирилериң адындан өлүлере йүз тутмалы дәлми нәме?» Шейле диййәнлер даң шапагыны гөрмезлер!

^21-22 Олар мушакгат хем ачлык ичинде юртда ыкмандалык эдерлер; ач галанларында газапланып, өз патышаларыны ве худайларыны нәлетләрлер. Гөге-де, юрда-да бакарлар, эмма диңе хасрат, гараңкылык ве элхенч түмлүк гөрерлер. Олар түмлүге ковларлар.