Hoşeýa 14 - Мукаддес Китап

14‑нҗи бап

¹ Самария халкы өз гүнәсиниң җезасыны чекер. Чүнки Худая гаршы чыкдылар. Олар гылычдан хеләк боларлар. Балалары ере язылып парчаланар. Хамыла аялларының гарны ярылар.

Тоба ялканыш гетирйәр

² Эй, Ысрайыл, Бейик Худайыңа долан. Сен этмишлериң себәпли бүдредиң.

³ Шу дилег билен Реббе доланың. «Бар этмишлеримизи геч. Ягшы дилеглеримизи кабул эт. Өкүз гурбанлыгына дерек алкыш гурбанлыгыны хөдүр эдерис.

⁴ Ашур бизи халас эдип билмез. Сөвеше атланмарыс. Инди эл билен ясан ишимизе „худайымыз“ диймерис. Чүнки етим Сенден мерхемет тапяр».

⁵ «Оларың бивепалыгына мелхем эдерин. Мен олары чәксиз сөерин. Чүнки Мениң газабым олардан совулды.

⁶ Мен Ысрайыла ериң чыгы ялы боларын. Ол лилия гүли ялы ачылар. Ливан кедри кимин көк урар.

⁷ Ол пудак яйрадар. Оваданлыгы зейтун агаҗы ялы болар. Ливаның кедр агаҗы дейин якымлы ыс сачар.

⁸ Олар доланып, Мениң саямда яшарлар. Бугдай кимин бол боларлар. Үзүм ялы гүлләрлер. Оларың ысы Ливан шерабы ялы болар.

⁹ Эй, Эфрайым, бутлар билен ишим ёк. Дилегиңе җогап берип, ыбадатыңа середйән Мендирин. Мен мыдам яшыл серви ялыдырын. Сениң бар мивелериң Менден гелер».

¹⁰ Ким пайхаслы болса, бу сөзлере дүшүнсин. Ким дүшүнҗели болса, олары билсин. Чүнки Реббиң ёллары дүздүр. Догручыллар ол ёлдан гидйәрлер. Эрбетлер ол ёлларда бүдрейәрлер.