1 Şamuwel 26 - Мукаддес Китап

26-нҗы бап Давут Шавула ене-де рехимдарлык эдйәр

¹ Зиплилер ене-де Шавулың янына Гибга гелип: «Давут Ешимон чөлүниң гаршысындакы Хакыла дагында гизленйәр» дийип, оңа хабар бердилер.

² Шавул Ысрайылың үч мүң саны мен диен адамыны янына алып, Зип чөлүне Давуды тутмага гитди.

³ Шавул ёлуң голайындакы Ешимоның гаршысында болан Хакыла дагында дүшелге гурды. Эмма Давут чөлде галыпды. Шавулың өз ызындан чөле гелендигини биленде,

⁴ Давут җансызлар иберип, Шавулың хакыкатдан хем гелендигини аныклады.

⁵ Соңра Давут Шавулың дүшелге гуран ерине гелди. Ол Шавулың өз гошунбашысы Нериң оглы Абнер билен бир ерде биле ятандыгыны гөрди. Шавул дүшелгәниң ичинде ятырды, гошун болса онуң төверегинде дүшелге гурупды.

⁶ Давут хетли Ахымелек билен Ёвабың иниси Серуяның оглы Абышая: «Хайсыңыз мениң билен Шавулың дүшелгесине гитҗек?» дийип сорады. Абышай: «Мен гитҗек» дийди.

⁷ Шейлеликде, Давут билен Абышай икиси гиҗе гошуна тарап гитди. Шавул дүшелгеде уклап ятырды, башуҗунда болса ере сүнҗүлен найзасы барды. Абнер билен гошун онуң даш-төверегини алып ятырды.

⁸ Абышай Давуда: «Худай бу гүн душманыңы элиңе берди. Инди маңа ыгтыяр эт: найзаны бир саланда, оны ере чүйләйин – мен оны икинҗи гезеге гойҗак дәл» дийди.

⁹ Эмма Давут Абышая: «Оны өлдүрме, себәби Реббиң сечип-сайлан адамына эл гөтермек гүнә болар» дийди.

¹⁰ Давут оңа ене шейле дийди: «Ребден ант ичйәрин, оны я Реб урар, я ол өз аҗалына өлер я-да сөвешде өлер.

¹¹ Реббиң сечип-сайлан адамына эл гөтермекден мени Реббиң Өзи сакласын. Йөне сен онуң башуҗундакы найзаны, сув күйзәни ал, соң бу ерден өкҗәни гөтерели».

¹² Шейлеликде, Давут Шавулың башуҗундакы найзаны, сув күйзәни алды. Соңра олар гитдилер. Муны гөренем, дуянам болмады, хич ким оянмады хем. Олар уклап ятырдылар. Реб олары агыр ука гидерипди.

¹³ Соңра Давут башга тарапа гитди ве узагракдакы байрың депесине чыкып сакланды. Ара эп-эсли барды.

¹⁴ Давут гошуна хем-де Нериң оглы Абнере: «Абнер! Җогап берҗек дәлми?» дийип гыгырды. Абнер: «Патыша гыгырян ким бу?» дийип җогап гайтарды.

¹⁵ Давут оңа: «Сен бейик адам дәлми нәме? Ысрайылда саңа, хей, тай гелҗек бармыка? Онда нәме үчин сен өз җенабың патыша гөзегчилик этмедиң? Чүнки кимдир бири сениң җенабың патышаны өлдүрмәге гелди.

¹⁶ Бу эден ишиңиз говы дәл. Ребден ант ичйәрин, сен өлүме мынасып, себәби сен өз җенабыңа, Реббиң сечип-сайлан адамына гөзегчилик эдип билмедиң. Ине, серет, патышаның башуҗундакы найзасы билен сув күйзеси ниреде?»

¹⁷ Шавул Давудың сесини танады ве: «Давут, оглум, бу сениң сесиң ялы-ла» дийди. Давут: «Хава, бу мениң сесим, эй, җенабым ве патышахым» дийди.

¹⁸ Соң Давут ене сөзүни довам этди: «Җенабым, мен гулуңы нәме себәпден бейдип ковалап йөрсүң? Мениң эден задым нәме? Языгым нәме?

¹⁹ Эй, җенабым, патышахым, инди өз гулуңың айтҗак сөзлерине гулак сал. Эгер сени мениң гаршыма аяга галдыран Реб болса, онда, гой, Ол гурбанлыгы кабул этсин. Ёк, эгер ынсан огуллары болса, онда, гой, олара Реббиң нәлети сиңсин! Чүнки олар: „Бар, башга худайлара сыгын“ дийип, бу гүн мени Реббиң мүлкүнден берлен пайымдан ковуп гойбердилер.

²⁰ Шоңа гөрә, гой, мениң ганым Реббиң хузурындан узакдакы топрага дөкүлмесин. Эй, Ысрайылың патышасы, нәме үчин сен мени аңтап йөрсүң? Мен бир бүре ахырын!»

²¹ Шавул Давуда шейле дийди: «Мен гүнә этдим. Ызыңа долан, оглум, Давут. Инди мен саңа хич вагт яманлык этмерин, чүнки бу гүн мениң җаным сениң үчин җуда гымматлы болды. Мен акмак болупдырын, җуда ялңышыпдырын».

²² Давут оңа шейле җогап берди: «Ине, найзаң, эй патышахым! Гой, оны йигитлериңден бири гелип, алып гитсин.

²³ Реб хер кими өз адалатлылыгы хем-де вепалылыгы үчин сылаглаяндыр. Шу гүн Реб сени мениң элиме берди, йөне мен Реббиң сечип-сайлан адамына эл гөтермек ислемедим.

²⁴ Сениң җаның бу гүн мениң үчин гымматлы болшы ялы, гой, Реб хем мениң җанымы гымматлы гөрсүн. Гой, Ол мени әхли бела-бетерлерден горасын».

²⁵ Шавул Давуда шейле дийди: «Оглум, Давут, Худай саңа яр болсун! Көп ишлер эдерсиң ве хемише ишиң ровач болар». Соңра Давут өз ёлуна гитди, Шавул хем өз өйүне доланды.