1 Şamuwel 21 - Мукаддес Китап

21‑нҗи бап Давут Шавулдан гачяр

¹ Давут Ахымелек руханының янына Ноп галасына гелди. Ахымелек горкудан яңа сандыр-сандыр эдип, Давуды гаршыламага чыкды. Ол Давуда: «Нәме үчин еке өзүң гелдиң? Нәме үчин яныңда хич ким ёк?» дийип сорады.

² Давут Ахымелеге: «Патыша маңа бир юмуш табшырды. Ол: „Сенден иберен бу юмшум хакда хич ким хич зат билмели дәлдир“ дийди. Шоңа гөрә, өз йигитлерим билен хем душушар ялы ер беллешдик.

³ Хәзир яныңда нәмәң бар? Маңа бәш саны чөрек я-да яныңда башга нәмәң бар болса бер» дийди.

⁴ Руханы оңа: «Менде адаты чөрек ёк. Менде диңе Реббе хөдүр эдилен чөрек бар. Эгер яныңдакы йигитлер голайда аяла янашмадык болсалар, сиз оны ийип билерсиңиз» дийди.

⁵ Давут рухана шейле җогап берди: «Хава, мениң, адатча, сапара гайданымда эдишим ялы, биз аял билен ятмадык. Янымдакы йигитлер йөнекей сапара чыканларында-да инлерини пәк саклаярлар. Онсоң, оларың өз инлерини бу гезек нәхили пәк саклаҗакдыкларыны билибер!»

⁶ Шундан соң руханы Реббе хөдүр эдилен чөреклерден башга чөрек ёкдугы үчин оңа мукаддес чөреклери берди. Бу чөреклер шол гүн гызгын чөреклер билен чалшырылыпды.

⁷ Шавулың чопанларының башлыгы эдомлы Дөвег хем бу гүн шол ердеди. Ол Реббиң хузурында дини дессурлары берҗай эдйәрди.

⁸ Давут Ахымелеге: «Яныңда найза я гылыч ёкмы? Патышаның табшырыгы җуда гыссаглы болансоң, яныма не гылыҗымы алып етишдим, не-де башга ярагымы» дийди.

⁹ Ахымелек оңа: «Эла җүлгесинде сениң элиңден өлен Җалут пилиштлиниң гылыҗы шу ерде, эфодың еңсесинде мата долангы ятыр. Эгер ислесең, шоны алай. Бу ерде шондан башга яраг ёк» дийди. Давут оңа: «Ондан говы яраг болмаз, шоны берәй» дийди.

¹⁰ Давут Шавулдан гачып, шол гүн Гатың ханы Акышың янына гитди.

¹¹ Акыш ханың адамлары оңа: «Бу Ысрайылың патышасы Давут дәлми? „Шавул мүңүсини өлдүрди, Давут болса он мүңүсини“ дийшип, ол хакда аяллар айдым айдып, тансам эдипдилер-ә» дийдилер.

¹² Бу сөзлер Давуды улы иңкисе гойды ве ол Гат ханы Акышдан җуда горкды.

¹³ Шейлеликде, Давут оларың янында өз болшуны үйтгетди. Оларың янында ол өзүни дәлилиге салды, дервезәниң гапыларыны дырначаклап, оларың йүзүни персала этди; сакгалына эрниниң сувуны акдыран болды.

¹⁴ Акыш хан адамларына: «Оңа бир серетсеңизләң, ол дәли ахырын. Нәме үчин оны мениң яныма гетирдиңиз?

¹⁵ Нәме өзүмде дәли кемтерлик эдйәндир өйдйәңизми? Я онуң дәлилигине томаша этсин дийип гетирдиңизми? Хей, шейле адамам бир мениң ховлыма гирмелими?» дийди.