1 Şamuwel 12 - Мукаддес Китап

12‑нҗи бап Шамувелиң халка соңкы сөзи

¹ Соңра Шамувел тутуш ысрайыл халкына шейле дийип йүзленди: «Мен сизиң әхли диениңизе гулак асдым. Сизе патыша-да белледим.

² Ине, инди сизе баш болян патышаңыз хем бар. Мен инди гаррадым, сач-сакгалым агарды. Огулларым хем сизиң араңызда. Мен яшлыгымдан тә шу гүне ченли сизе баш болдум.

³ Ине, мен. Реббиң ве Онуң сечип-сайланының хузурында мен барада шаятлык эдиң: хей, мен бириңизиң өкүзиңизи я эшегиңизи алдыммы? Хей, бириңизе ал салдыммы я бириңизи ынҗытдыммы? Я бириңизден пара алып, онуң этмишине гөз юмдуммы? Эгер шейле болса, мениң гаршыма шаятлык эдиң, мен олары сизе гайтарып берейин».

⁴ Олар: «Сен бизе ал хем салмадың, бизи эзмедиңем, хич задымыза эл-де урмадың» дийдилер.

⁵ Соңра Шамувел олара: «Менден хич хили ногсанлык тапмандыгыңыза бу гүн Реб-де, Онуң сечип-сайланы хем шаятдыр» дийди. Халк: «Хава, Ол шаят» дийди.

⁶ Шамувел сөзүни довам этди: «Мусаны ве Харуны беллән, ата-бабаларыңызы Мүсүрден алып чыкан Ребдир.

⁷ Инди болса туруң, мен сизи хем-де ата-бабаларыңызы халас этмек үчин Реббиң эден әхли догры ишлери эсасында Онуң хузурында сизи язгарайын.

⁸ Якуп Мүсүре гиденде, мүсүрлилер олары эздилер, шонда сизиң ата-бабаларыңыз Реббе перят этдилер. Онсоң Реб Муса билен Харуны иберип, олары Мүсүрден алып чыкды ве шу ерде орнашдырды.

⁹ Йөне сизиң ата-бабаларыңыз өз Худайыны – Ребби унутдылар. Реб олары Хасор галасының шасы Ябының лешгербашысы Сисераның, пилиштлилериң ве Мовап шасының элине берди; олар сизиңкилере гаршы урушдылар.

¹⁰ Шонда ата-бабаларыңыз: „Биз гүнә газандык. Ребден йүз өврүп, Багал ве Ашторет бутларына гуллук этдик. Инди бизи душманларымызың элинден ал, биз Саңа гуллук этҗек“ дийип, Реббе перят этдилер.

¹¹ Шонда Ерубагалы, Барагы, Ефтахы ве Шамувели иберип, Реб сизи әхли душманларыңызың элинден халас этди. Шейдип, сиз асуда дурмуша етдиңиз.

¹² Аммонларың шасы Нахашың үстүңизе сүрнүп гелйәндигини гөрениңизде болса, өз Худайыңыз Реббиң шалыгындан боюн гачырып, менден өзүңизе патыша талап этдиңиз.

¹³ Сайлап-сечип, диләп алан патышаңыз, ине, дур. Хава, оны сизе Реб берди.

¹⁴ Эгер сиз Ребден горкуп, Оңа гуллук этсеңиз, Оңа гулак асып, Реббиң буйругына гаршы баш гөтермесеңиз, сиз ве сизе хөкүмдарлык эдйән патыша Худайыңыз Реббиң ызына эерсе, тутан ишиңиз оңуна болар.

¹⁵ Эмма Реббе гулак асман, Онуң буйругына гаршы баш гөтерсеңиз велин, ата-бабаларыңыза эдиши ялы, Реб сизе хем җеза берер.

¹⁶ Инди болса дуран ериңизден гозганман, Реббиң гөзүңизиң алнында гөркезҗек гудратына томаша эдиң.

¹⁷ Хәзир томус, шейле дәлми! Мен Ребби чагырҗак. Ол ягыш ягдырар хем-де гөги гүммүрдедер. Шонда өзүңизе патыша сорамак билен Реббиң өңүнде җуда пис иш эдендигиңизе сиз гөз етирерсиңиз».

¹⁸ Соңра Шамувел Ребби чагырды; Реб шол гүн ягыш ягдырды ве гөги гүммүрдетди. Адамлар Ребден ве Шамувелден җуда горкдулар.

¹⁹ Олар Шамувеле шейле дийдилер: «Өз гулларыңың аман галмагы үчин, Худайың Реббе дилег эт. Биз шу пис иш, ягны өзүмизе патыша талап этмек билен өз гүнәмизи хас-да агралдыпдырыс».

²⁰ Шамувел халка шейле дийди: «Хава, сиз пис ишлере баш гошдуңыз, йөне шонда-да горкмаң. Ребден йүз өвүрмәң-де, тутуш калбыңыз билен Оңа гуллук эдиң.

²¹ Галп худайларың ызына дүшмәң. Олар сизе не пейда берер, не-де сизи горар, чүнки олар бихуда затлардыр.

²² Шөхратлы адының хатырасына Реб Өз халкыны терк этмез, чүнки Ол сизи Өз халкы этмекден хошал болды.

²³ Үстесине-де, сизиң үчин дилег этмегими бес эдип, Реббиң өңүнде гүнә газанмагымдан Реббиң Өзи сакласын! Мен сизе хөзирли хем догры ёл гөркезҗек.

²⁴ Диңе Ребден горкуң ве Оңа түйс йүрекден, вепадарлык билен гуллук эдиң. Гөрүң, Ол сизиң үчин нәхили гудратлы ишлери этди!

²⁵ Өз пис херекетлериңизден эл чекмесеңиз велин, патышаңыз билен биле ёк эдилерсиңиз».