Зәбур 74 - Изге Язма

¹ Җырчылар җитәкчесенә: «Харап итмә» көенә. Асафның җыр-мәдхиясе.

² И Аллаһы, без Сиңа рәхмәтләр укыйбыз, шөкраннар кылабыз, исемеңне телдән төшермибез, могҗизаларың хакында сөйлибез.

³ Аллаһы әйтте: «Билгеләнгән вакыт җиткәч, гадел хөкемемне чыгарырмын!

⁴ Җир һәм анда яшәүчеләр тетрәп торганда, җирнең терәк баганаларын ныгытучы Миндер!» – диде.

⁵ Тәкәбберләргә мин: «Артык эрәймәгез!» – дидем; яманнарны: «Мөгезләрегезне чөймәгез,

⁶ күкләргә кадәр күтәрмәгез, һавалы сүзләр куертмагыз!» – дип кисәттем.

⁷ Абруй-дәрәҗә инсаннарга көнчыгыштан да, көнбатыштан да, чүл тарафыннан да килмәс.

⁸ Бердәнбер Хөкемче – Аллаһыдыр: Ул түбән төшерүче дә, югары күтәрүче дә.

⁹ Раббы кулында мөлдерәмә касә, касәдә тәмләткечләр салынган куәтле шәраб күбекләнеп тора; җир йөзенең барлык яман бәндәләре шул касәдән Раббы салып биргән ачы шәрабны төбенә кадәр эчәргә мәҗбүр булыр.

¹⁰ Мин исә мәңге Ягъкуб Алласы хакында сөйләрмен, Аңа мәдхияләр җырлармын!

¹¹ «Яманнарның куәтен сындырырмын, ә тәкъва кешегә көч-гайрәт өстәрмен!» – ди Аллаһы.