Зәбур 6 - Изге Язма

¹ Җырчылар җитәкчесенә: сигез кыллы уен коралларында. Давытның мәдхиясе.

² И Раббым, ачуың чыгып җәзалама мине, ярсыган чагыңда газаплама!

³ Мәрхәмәт ит, Раббым, чөнки сулып беттем, шифа бир миңа, Раббым: калтырыйдыр сөякләрем,

⁴ җаным-тәнем тетрәнәдер. Аһ, йа Раббым! Кайчангача дәвам итәр бу?

⁵ Кил, Раббым, җанымны коткар, мәрхәмәтең хакына саклап кал мине!

⁶ Чөнки үлеләр арасында Сине беркем телгә алмас. Гүрдә Сиңа кем шөкраннар кылсын?!

⁷ Аһ-зарларымнан мин тәмам хәлдән тайдым, ятагымда һәр төн егълап чыгам, түшәгемне күз яшьләремә чылатам.

⁸ Хәсрәттән күзләрем зәгыйфьләнде, дошманнарым рәнҗетүеннән нуры сүнде.

⁹ Әй сезләр, бозык гамәл кылучылар, югалыгыз минем күз алдымнан! Чөнки Раббы минем аһ-зарымны ишетте.

¹⁰ Ялваруыма Раббы колак салды, догамны кабул итте.

¹¹ Дошманнарым барысы да хур булачак, аларны дәһшәт чолгап алачак, мизгел эчендә мәсхәрә ителеп һәммәсе качып китәчәк.